بررسی تطبیقی اسلوب «کولاژ» در شعر فاطمه ناعوت و یداله رویایی (مطالعه موردی: نقره اصبع و فوق کف امراه / شعرهای دریایی و لبریخته ها)

شعر معاصر عربی و فارسی به منظور تاثیر بیشتر به مخاطب از امکانات هنرهای دیگر ازجمله سینما، موسیقی و نقاشی کولاژ، استفاده کرده ­است. شاعران با بهره گیری خلاقانه از ظرفیت و امکانات فن کولاژ، خواننده را به تامل و تفکر بیشتر واداشته اند، در نتیجه موجبات بهره وری و لذت بیشتر خواننده شده اند. یدالله رویایی، شاعر حجم­گرای ایرانی و فاطمه ناعوت شاعر نواندیش معاصر مصر، در اشعارشان از این فن استفاده کرده اند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، براساس مکتب آمریکایی، سروده های دو شاعر مذکور را از نظرگاه کولاژ موردبررسی قرار می دهد، ازآنجاکه از شاخصه های اصلی هردو شاعر کاربست شگرد یادشده است؛ بررسی اشعار این دو شاعر، نشان می دهد که هردو شاعر به صورت هنرمندانه، با رعایت اصل تکه چسبانی، مولفه های کولاژ را ازجمله گسست فضای متن، ایجاد تصاویر پارادوکسی و آفرینش تصاویر دیداری- نوشتاری به کار گرفته اند. البته کاربست مولفه آفرینش تصاویر دیداری- شنیداری در اشعار رویایی در مقایسه با اشعار ناعوت از بسامد بالایی برخوردار است.

Keywords:

کولاژ , رویایی , لبریخته ها , شعرهای دریایی , ناعوت , نقره اصبع , فوق کف امراه