تحلیل تنش دیرینه در منطقه کوله سنگی ، شمال زاهدان- پهنه زمین درز سیستان

در این مطالعه با برداشت صحرایی نشانگر­های دگرشکلی شکنا، تنش دیرینه در منطقه دگرشکل شده کوله­سنگی در شمال زاهدان، با استفاده از روش وارون­سازی چند­گانه مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور مشخصات سطوح گسلی و خش­لغزهای مربوطه از  مناطق مختلف  منطقه مورد مطالعه برداشت گردید. سپس با استفاده از نرم افزار MIM و روش وارون سازی چند­گانه برای هر منطقه مقادیر تنش­های اصلی و شکل بیضی تنش محاسبه گردید. ترسیم نمودارها و تفسیر دیاگرام­ها به همراه استفاده از خش­لغزهای متفاوت در یک سطح گسل و روابط صحرایی نشان دهنده تغییر فازهای تکتونیکی در طول تاریخ دگرشکلی شکنای منطقه می­باشد که عبارت استاز سه فاز فشارشی با تغییر روند، از قدیم به جدید، ۱) فاز فشارشی با روند N۸۴°E. ۲) فاز فشارشی با روند N۵۹°E و ۳) جوانترین فاز فشارشی با روند N۱۰E که در تطابق با جهتی است که برای گسل­های اصلی در این منطقه به دست آمده است. ۴) جوانترین فاز عملکرد یک رژیم تراکششی را نشان می­دهد. به عبارت دیگر در منطقه مورد مطالعه یک فاز فشارشی با تغییر روند شمال­شرق-جنوب­غرب از  از قدیم به جدید عمل کرده و نشانگر یک چرخش خلاف عقربه­های ساعت از N۸۴E  درجه در رخنمون­های قدیمی­تر به N۵۹E و سپس به N۱۰E درجه در رخنمون­های جوانتر بوده که آن را می­توان به همگرایی ورقه عربی با اوراسیا نسبت داد. این فاز فشارشی با یک رژیم تراکششی  با روند شمال­غرب- جنوب­شرق تحت­تاثیر گسل زاهدان دنبال شده است

Keywords:

خش لغز , دگرشکلی شکنا , گسل زاهدان , وارون سازی چند گانه