انقلاب اسلامی و تحول مفهوم صلح؛ ماهیت، اهداف و مصادیق/ روح الله طالبی آرانی/ نورالدین اکبری کریم آبادی

از زمان تاسیس کرسی روابط بین الملل، پرداختن به صلح و مهار جنگ ها از دلایل اصلی بحث و مجادلات نظری و عملی در جهان بوده است. می توان مدعی شد جز نگرش کلازویتزی نسبت به جنگ دررهیافت های روابط بین الملل، همه رهیافت های فکری در نگرش های آکادمی دیپلماسی و روابط بین الملل، برای مدیریت نظام جهانی به دنبال صلح سازی اند. نظریه های روابط بین الملل، با توجه به اهمیت ویژه جنگ و صلح، آنها را هدف خود قرار داده اند و نظریه های سنتی، مدرن، انتقادی و اسلامی، هریک تعریفی ارایه کرده اند. نظریه های حل المسایلی و غالب، با حفظ وضع موجود در ساختار هندسه نظم جهانی، خواهان تغییرات مبتنی بر نگرش های خود می باشند، ولی نظریه های انتقادی با گرایش های متفاوت، ساخت دنیای جدیدی مبتنی بر دیالکتیک گفتمانی خود را پیشنهاد می دهند. انقلاب اسلامی ایران، گفتمان جدیدی را در رهیافت های مربوط به صلح سازی مطرح کرده که نشات گرفته از رهیافت های فکری اسلامی است. این مقاله با بررسی و واکاوی رویکردهای مختلف روابط بین الملل، به بررسی ماهیت، اهداف، انگیزه ها و مصادیق تحول مفهوم صلح می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی و تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها، منابع کتابخانه ای و اینترنتی است.

Keywords:

انقلاب اسلامی , صلح , نظریه های روابط بین الملل , امنیت بین الملل , ماهیت صلح , تحول مفهوم صلح