اضطراب واختلالات روانی

اضطراب هسته مرکزی و نشانه اصلی اغلب اختلالات روانی محسوب می شود و همانطور که در بیماریهای جسمانی درد نماینده وجود بیماری است در بیماریهای روانی اضطراب نشانگر وجود مشکل می باشد.اضطراب یک وضعیت شایع در زندگی است و در شکل طبیعی خود انگیزه حرکت محسوب می شود ولی در حالت فرضی و مزمن در سیستم شناختی عاطفی فرد واردمی شود و انفعالات، عواطف، واکنش ها ، شناخت و ادراک را تحت تاثیر قرار می دهد. اضطراب در سه سیستم جداگانه خود را نشان می دهد که عبارتند از سیستم :روانی فیزیولوژیکی و رفتاری که در نهایت هدف آنها حمایت از ارگانیزم می باشد یکی از پیامدهای این سه بعد این است که می توانند با هم ترکیب شوند و در سطح اضطرابی که افراد تجربه می کنند تغییرات وسیعی ایجاد کنند.اضطراب زمانی ناهنجار است که شدت آن مانع تحقق اهداف شخصی یا ارتباطات بین فرد می شود یا باعث درجات بالایی از ترس و درد شود. در چنین سطحی از شدت اضطراب به صورت اختلالات اضطرابی درنظر گرفته می شود بنابراین یک اختلال اضطرابی با شدت سطح اضطرابی که فرد تجربه می کند استمرار و تضعیف، فرد مشخص می شود.روش پژوهش:این تحقیق،تحقیقی روایی است که به انگاره تحقیقات کیفی و تفسیرگرانه تعلق دارد.منبع داده های این تحقیق،خاطرات مدت تدریس آموزگاری معلمی در مدرسه است که به صورت روزانه در تمام سال تحصیلی نوشته شده است.یافته ها ی پژوهش:به طور کلی انسان دوست ندارد رفتارش مورد آزمایش قرار گیرد به این دلیل در موقعیت آزمودن دچار اضطراب می شود.یکی از عوامل شکست امتحان ترس از عدم آشنایی دانش آموزان ،شرایط ،نحوه بر گزاری امتحان می باشد و عامل دیگر سخت گیری آموزگاران است

Keywords:

اضطراب , ترس ازشکست درامتحان , روایت پژوهی , خودآگاهی.