مبانی تاریخی و نظری سیاست خارجی ایالات متحده امریکا

به صورت تاریخی ایالات متحده دو دوره کاملا متفاوت را در عرصه سیاست خارجی خود تجربه کرده است؛ از زمان استقلال یعنی از سال  ۱۷۷۶ تا آوریل ۱۹۱۷ منطق انزواگرایی بر سیاست خارجی این کشور حاکم بود. این دوره طولانی از انزواگرایی را می توان به انزواجویی محصور در چارچوب مرزهای امریکا و همچنین انزواجویی قاره ای که از سال ۱۸۲۳ توسط جیمز مونروئه بر دستگاه دیپلماسی امریکا حاکم شد، مورد تقسیم قرار داد. دوره دوم در سیاست خارجی این کشور به بین الملل گرایی شهرت یافته که از سال ۱۹۱۷ تا به امروز تداوم داشته است. هدف ما در این پژوهش، بررسی تاریخی و همچنین بررسی بنیادهای تئوریک سنت بین الملل گرایانه ایالات متحده امریکا در سیاست خارجی می باشد. در همین راستا به نظر می رسد، سنت بین الملل گرای در سیاست خارجی امریکا از جانب دو جریان اصلی و در عین حال متعارض در روابط بین الملل یعنی رویکردهای "حقوق محور" و نیز "قدرت محور" مورد پشتیبانی قرار گرفته است.

مبانی تاریخی و نظری سیاست خارجی ایالات متحده امریکا Keywords:

کلید واژه ها: انزواگرایی , ایالات متحده امریکا , بین الملل گرایی , سیاست خارجی , رویکردهای حقوق محور , رویکردهای قدرت محور