اثربخشی آموزش شادکامی بر کیفیت زندگی و امید تحصیلی دانش آموزان پایه دوازدهم شهرستان بروجن

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر کیفیت زندگی و امید تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ۱۲ شهرستان بروجن بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش از نوع مطالعات نیمه تجربی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم شهر بروجن در سال ۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل دادند. ۳۰ دانش آموز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به-صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و گواه (۱۵نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه-ای تحت آموزش مهارت های شادکامی(فوردایس) قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) و مقیاس امید تحصیلی خرمایی و کمری (۱۳۹۶) توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل و جمع آوری گردید. داده ها به روش تحلیل کوواریانس، با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش شادکامی بر کیفیت زندگی و امید تحصیلی دانش آموزان در مرحله پس آزمون به ترتیب با اندازه اثر ۸۳/۰ و ۴۳/۰ در سطح آماری (۰۵/۰≥p) معنادار می باشد. با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت آموزش شادکامی به روش فوردایس بر بهبود کیفیت زندگی و امید تحصیلی دانش آموزان دختر پایه دوازدهم شهرستان بروجن موثر بود.کلمات کلیدی: آموزش شادکامی، کیفیت زندگی، امید تحصیلی، سلامت روان

Keywords:

آموزش شادکامی , کیفیت زندگی , امید تحصیلی , سلامت روان