سازمان های رشد یافته که برای توسعه و رونق فعالیت های خود اهمیت قائل هستند، برای موضوع
توانمندسازی منابع انسانی سازمان خود وقت صرف کرده و هزینه می کنند.
نیروی انسانی نیز دلسوزانه و متعهدانه برای سازمان وقت و انرژی صرف می کند تا پاسخ خوبی به این نگاه ارزشمند سازمان بدهد. در گذر زمان، نگاه
سازمان ها به منابع انسانی تغییر کرده است و دیگر دوران نگاه بالا به پایین، فعالیت ربات گونه کارمندان و اهمیت ندادن به
نیروی انسانی گذشته است. از طرفی دیگر، یکی از عوامل موثر در تحقق اهداف سازمان،
نیروی انسانی می باشد؛ به همین سبب، اهمیت توجه به
توانمندسازی نیروی انسانی در
سازمان ها از سوی مدیران منابع انسانی و مدیران عامل افزایش یافته است. سرمایه های انسانی, منبع راهبردی
سازمان ها هستند و
توانمندسازی نیروی انسانی, رویکردی نوین در راستای توسعه منابع انسانی است که منجر به افزایش بهره وری, بهبود کیفیت محصولات و خدمات و سودآوری
سازمان ها می گردد. امروزه توانمند سازی به عنوان یکی از ابزارهای سودمند ارتقا کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی تلقی می گردد. به منظور کسب موفقیت در محیط در حال تغییر کسب و کار امروزی، سازمانها به دانش، نظرات، انرژی و خلاقیت کلیه کارکنان، اعم از کارکنان خط مقدم تا مدیران سطح بالا،نیازمندند. برای تحقق این امر،سازمانها از طریق توانمند سازی کارکنان مربوطه به منظور تشویق آنان به ابتکار عمل بدون اعمال فشار، ارج نهادن به منافع جمعی سازمان با کمترین نظارت و انجام وظیفه به عنوان مالکان سازمان، اقدام می نمایند. همچنین، توانمند سازی جهت حفظ امید و وابستگی کارکنان باقیمانده در طی زما ن های کوچک سازی سازمان حایز اهمیت می باشد.