جوامع به وسیله جنبش ها و جریان ایده ها شکل می گیرد و
شهرسازی نوین منبعی غنی از جریان هایی است که طراحی و توسعه را در چند دهه اخیر برای شهرها به ارمغان آورده است. شهرسازی از تعامل دو دانش متفاوت ولی مرتبط با یکدیگر که یکی
طراحی شهری و دیگری برنامه ریزی شهری است، شکل گرفته است. این دو حوزه از دانش شهرسازی در اثر کنش و واکنش متقابل دچار تحول و تکامل زیادی شده است. روند تحولات در نظام شهرسازی معاصر برخلاف گذشته به گونه ای است که اقدامات برنامه ریزی و
طراحی شهری در یکدیگر ادغام می شوند و به سمت وسوی یک فرآیند هماهنگ و یگانه تمایل دارند. توجه به کیفیت محیط شهری در فرآیند و طرح ریزی توسعه شهری موجب تعامل بیشتر میان برنامه ریزی و طراحی و لزوم توجه به آن در فرآیند برنامه ریزی شهری باعث شکل گیری رویکردهای نوینی در حوزه شهرسازی شده است. روند رو به رشد جمعیت و شهرنشینی و بروز مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی از یک سو و ناکارآمد بودن شیوه های مدیریت شهری در غالب اجرای پروژه های کم بازده و بلندمدت با هزینه های گزاف از سوی دیگر، در سال های اخیر بیش از پیش عدم رضایت شهروندان را در پی داشته و موجب گردیده تا در زمینه شهرسازی و مدیریت پروژه های شهری، نیاز به ایده های مدیریتی خلاقانه و کارآمد با قابلیت دستیابی به جلب رضایت شهروندان در مدت زمان کمتر و همچنین با هزینه های پایین تر احساس شود.