تاثیر نقطه شروع امتیازدهی در مقیاس لیکرت بر یافته های توصیفی و تحلیلی حاصل از پرسشنامه

چکیده: زمینه و هدف: برای انتخاب مبداء امتیاز دهی در مقیاس لیکرت در پرسشنامه ها هنوز توافق یکسانی بین محققان وجود ندارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تغییر مبداء امتیازدهی مقیاس لیکرت بر مقدار شاخص های گرایش به مرکز، پراکندگی و آزمون آماری تی-مستقل انجام شد. روش کار: در پژوهش حاضر علاوه بر بررسی تاثیر تغییر مبداء امتیازدهی بصورت استنباطی، با ذکر یک مثال نیز به مقایسه نتایج تغییر مبداء پرداخته شد. در این پژوهش مقیاس لیکرت ۴ رده ای با مبداء امتیازدهی صفر و یک درنظر گرفته شد. همچنین فرض شد که فاصله بین رده های مقیاس لبکرت برابرند. آزمون تی-مستقل برای مقایسه میانگین امتیازها در دو گروه مستقل استفاده شد و نتایج تغییر مبداء بر آماری تی و سطح معنی داری ارزیابی شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تغییر مبداء امتیازدهی از ۱ به صفر در مقیاس لیکرت تنها منجر به تفاوت در مقدار شاخص های گرایش به مرکز می شود. درحالیکه شاخص های پراکندگی، آماره و سطح معنی داری آزمون آماری در هر دو شیوه امتیازدهی تفاوتی ندارند.  نتیجه گیری: در صورتی که توزیع مجموع امتیازها در یک پرسشنامه نرمال باشد، تغییر مبداء امتیازدهی از ۱ به صفر تاثیری بر نتیجه گیری در آزمون تی-مستقل و انحراف معیار ندارد و تنها شاخص های گرایش به مرکز در دو شیوه امتیازدهی متفاوت خواهند بود.

Keywords:

Likert , Scoring , Internal validity , Scale , Questionnaire , لیکرت , امتیازدهی , اعتبار درونی , مقیاس , پرسشنامه