اثربخشی آموزش های مدیریت خشم و فرزندپروری بر توجه انتخابی دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله ای

چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر­بخشی آموزش­های مدیریت خشم و فرزند­پروری  بر توجه انتخابی در دانش­آموزان با اختلال نافرمانی مقابله­ای انجام شد. روش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، و از نظر ماهیت داده ها  نیمه­آزمایشی از نوع طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش­آموزان پسر پنجم و ششم  ابتدایی مدارس دولتی منطقه ۹ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ بود که از بین آنها تعداد ۴۵  نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش مدیریت خشم مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری ۸  جلسه  ۵/۱ ساعته و گروه آزمایش  فرزندپروری  ۹ جلسه  ۵/۱ساعته تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل مقیاس درجه­بندی اختلال نافرمانی مقابله­ای در کودکان (هومرسن و همکاران، ۲۰۰۶) مصاحبه بالینی ساختار­یافته  و آزمون رنگ واژه استروپ برای سنجش توجه انتخابی  بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار SPSS-V۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد گروه دریافت­کننده برنامه آموزشی مدیریت خشم و فرزند­پروری بر توجه انتخابی در دانش­آموزان با اختلال نافرمانی مقابله­ای نسبت به گروه کنترل اثربخشی بیشتری داشته است، همچنین گروه آموزشی مدیریت خشم بر توجه انتخابی دانش­آموزان با اختلال نافرمانی مقابله­ای تاثیر یکسانی باگروه آموزشی فرزندپروری داشتند. به نظر می­رسد درمانگران، پژوهشگران و رواندرمانگران حوزه کودک و نوجوان از برنامه­های آموزشی پژوهش حاضر می­توانند برای افزایش توجه انتخابی یادگیرندگان استفاده کنند.

Keywords:

Oppositional defiant disorder , Anger management , Parenting , Selective attention. , نافرمانی مقابله ای , مدیریت خشم , فرزند پروری , توجه انتخابی