اثربخشی آموزش مبتنی بر موسیقی بر مهارت های اجتماعی، توجه و تمرکز کودکان ۶ الی۱۰ ساله با نارسایی ویژه در یادگیری

چکیده هدف: هدف پژوهش بررسی  اثربخشی آموزش مبتنی بر موسیقی بر مهارت های اجتماعی، توجه و تمرکز کودکان ۶ الی۱۰ ساله با نارسایی ویژه در یادگیری بوده است. اختلال یادگیری ویژه به گروه ناهماهنگی از اختلال­های رشدی گفته می­شود که به شکل مشکلات عمده در فراگیری و به کارگیری نارسایی های خواندن، نوشتن و ریاضیات آشکار می­شود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پس آزمون و پیش آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل می ­باشد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۶ الی۱۰ ساله در مرکز آموزش اختلال یادگیری توانا شهرستان قائمشهر به تعداد ۵۰ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹  که از این میان ۳۰ نفر به شیوه نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در ۱۶ جلسه تحت موسیقی درمانی قرار گرفت و گروه کنترل تا پایان پژوهش مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسشنامه ماتسون و پرسشنامه کانرز بود. داده های گردآوری شده با استفاده از روش­های آمار توصیفی، (شاخص­های میانگین، درصد، انحراف معیار، ترسیم جدول فراوانی) و در بخش استنباطی از روش GEE استفاده شد. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که موسیقی درمانی بر رفتار اجتماعی مناسب، رفتار غیر اجتماعی، پرخاشگری و رفتار تکانشی و اطمینان زیاد به خود داشتن و همین طور  مشکلات سلوک پسران و دختران، بی توجهی _ رویاپردازی، کودکان دارای نارسایی ویژه در یادگیری اثربخش است (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: استفاده از موسیقی درمانی می تواند بر مهارت های اجتماعی، توجه و تمرکز کودکان دارای نارسایی ویژه در یادگیری مفید باشد.

Keywords:

Music-based education , Social skills , Attention and concentration , learning disabilities special , آموزش مبتنی بر موسیقی , مهارت های اجتماعی , توجه و تمرکز , نارسایی ویژه در یادگیری