بررسی تاثیر رهبری راهبردی بر ایجاد مزیت رقابتی پایدار با نقش میانجی دوسوتوانی نوآوری و سرمایه انسانی در شرکت های مرکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد

پژوهش با هدف بررسی تاثیر رهبری راهبردی بر ایجاد مزیت رقابتی پایدار با نقش میانجیگری سرمایه انسانی و دوسوتوانی نوآوری در جامعه آماری شرکت های مرکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد صورت پذیرفته است. این پژوهش از نظر پارادایم، اثبات‎گرایی؛ از نظر رویکرد، استقرایی؛ از نظر نوع هدف، کاربردی؛ از نظر نوع ماهیت، توصیفی-تحلیلی و از نظر نوع داده ها، در گروه پژوهش های کمی قرار می گیرد. جامعه آماری، تعداد ۱۱۰ شرکت مرکز رشد دانشگاه فردوسی و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شده است. با استفاده از فرمول کوکران و جدول مورگان، حجم نمونه ۸۶ به دست آمد. ابزار گردآوری داده، توزیع پرسش نامه و سطح تحلیل، سطح سازمان می باشد. از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب، برای بررسی پایایی استفاده گردید. برای تایید روایی نیز بررسی روایی صوری، روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی، روایی همگرا و روایی واگرا صورت پذیرفت. داده های گردآوری شده، به کمک مدل یابی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای SPSS و PLS مورد تحلیل و آزمون قرار گرفتند. در نهایت، هر پنج فرضیه تایید شدند. رهبری راهبردی به صورت مستقیم و همچنین از طریق سرمایه انسانی و دوسوتوانی نوآوری بر مزیت رقابتی پایدار، تاثیر مثبت و معناداری دارد. سرمایه انسانی و دوسوتوانی نوآوری نیز به صورت مستقیم بر مزیت رقابتی پایدار، تاثیر مثبت و معناداری دارند.

Keywords:

رهبری راهبردی , رهبری استراتژیک , مزیت رقابتی پایدار , دوسوتوانی نوآوری , سرمایه انسانی