روش نوین در سنتز هیدروژل قابل تزریق حاوی ذرات LDH بر پایه پلی یورتان پایه آب

امروزه استفاده از هیدروژل های قابل تزریق زیست سازگار در مهندسی بافت برای ترمیم اندام آسیب دیده و همچنین دارورسانی موردتوجه پژوهشگران زیادی قرار گرفته است . پلی یورتان های پراکنده در آب به دلیل خواص فیزیکی و مکانیکی خوبشان در بسیاری از کاربردهاجایگزین مناسبی برای بسیاری از مواد محلول در حلال های آلی بوده و این پتانسیل را دارند که بخش قابل توجهی از نگرانی های محیط زیستی را در سامانه های هیدروژلی برطرف کنند. هدف از این پژوهش طراحی و ساخت سامانه هیدروژلی تزریق پذیر بر پا یه پلی یورتان پایه آب با خواص قابل قبول برا ی کاربرد در مهندسی بافت است . مشخصه یابی پلی یورتان های سنتز شده و همچنین خواص فیزیکی و شیمیایی هیدروژل های نهایی مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که میزان بهینه ژلاتین و گلایاگزال به عنوان اتصال دهنده عرضی موجب تشکیل پیوند شیف باز با اجزای هیدروژل شد.

Keywords:

پلی یورتان پایه آب , هیدروژل قابل تزریق , مهندسی بافت , ژلاتین