بررسی ارتباط میزان فلوراید آب آشامیدنی شهری و استفاده از نخ دندان با وضعیت سلامت دهان و دندان در دانش آموزان ۱۱ الی ۱۳ ساله مشهد

زمینه و هدف: سلامت دهان و دندان یکی از شاخص های مهم  بهداشت در جامعه می باشد. مهمترین شاخص های مورد استفاده در ارزیابی سلامت دهان و دندان، شاخص های DMFT و CPITN است. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت سلامت دهان و دندان در دانش آموزان  ۱۱ تا ۱۳ ساله شهر مشهد و ارتباط آن با آب مصرفی آن ها و برخی عوامل مرتبط انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه ی مقطعی تحلیلی در سال ۱۴۰۰ بر روی ۱۲۳۲ دانش آموز انجام شد. نمونه برداری از تمام چاه های دستی، نیمه عمیق و عمیق و قنات های دشت مشهد  در سال ۱۴۰۰ انجام شد. تمامی پارامترهای آب آشامیدنی با توجه به استاندارد های کتاب Standard Methods for the Examination of Water and Wastewater اندازه-گیری شدند. داده ها، توسط نرم افزارSPSS  نسخه ی ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین شاخص DMFT در دانش آموزان مشهد۰/۹۸ بدست آمد. میانگین فلوئور آب آشامیدنی ۰.۳۸ میلی گرم بر لیتر بود. که کمتر از میزان مجاز فلوراید در آب اشامیدنی بود. مطابق با آزمون های آماری مربوطه بین شاخص DMFT و مقدار مصرف آب آشامیدنی در شبانه روز، مقدار فلوئور آب آشامیدنی و استفاده از نخ دندان در شبانه روز رابطه ی معنی داری وجود داشت (p<۰/۰۵). همچنین بین شاخص CPITN با استفاده از مسواک رابطه ی معنی داری یافت شد(p<۰/۰۵).نتیجه گیری: با توجه به اینکه فلوئور آب آشامیدنی و استفاده از نخ دندان در شبانه روز، با شاخص DMFT ارتباط دارند، باید فلوئور آب آشامیدنی در محدوده ی استاندارد حفظ شود و روش های مراقبت از سلامت دهان و دندان مثل استفاده از نخ دندان و مسواک به دانش آموزان آموزش داده شود.

Keywords:

سلامت دهان و دندان , کیفیت آب , فلوراید آب آشامیدنی , شاخصDMFT , CPITN