نقش مولفه های شخصیت در خوداثربخشی دانشجویان رشته پزشکی

مقدمه: خوداثربخشی، انتظارات و تصورات فرد، در یک موقعیت یا رسیدن به یک تصمیم ارزشمند از طریق فعالیت های فردی است و این امر محقق نمی شود مگر با داشتن یک شخصیت بهنجار روانی. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مولفه های شخصیت بهنجار بر روی باورهای خوداثر بخشی دانشجویان سال چهارم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان قطب آموزش پزشکی کشور بود که در آستانه ورود به دوره کارورزی بیمارستانی و مواجهه واقعی با بیماران بودند. روش: تحقیق حاضر از نوع مقطعی است. جامعه آماری، ۱۰۰نفر دانشجوی پزشکی سال چهارم دانشگاه علوم پزشکی تهران و نمونه، شامل ۸۰ نفر از دانشجویان فوق الذکر بوده که به روش تصادفی و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش ابعاد شخصیتی بهنجار هگزاکو فرم کوتاه ۶۰ سوالی، و پرسشنامه خود اثر بخشی شرر ومادوکس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری رگرسیون همزمان، در سطح معناداری ۰۱/۰با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ استفاده شد. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد خوداثربخشی با برونگرایی (۰۱/۰ P<، ۵۳/۰ r=) و وظیفه شناسی (۰۱/۰ P<، ۳۱/۰ r=) دارای رابطه مثبت و معنادار است. علاوه براین، برونگرایی با هیجان پذیری (۰۱/۰P<، ۳۴/۰- r=) رابطه منفی و معنی دار و با باز بودن به تجربه (۰۵/۰ P<، ۲۳/۰ r =) رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین بین بعد صداقت - تواضع باتوافق (۰۵/۰ P<، ۲۵/۰ r=) و وظیفه شناسی (۰۵/۰P<، ۲۷/۰ r=) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این موضوع است که مجموع متغیرهای پیش بین، اثر معناداری بر خوداثربخشی داشته اند (۰۱/ ۰ P<، ۹۲/۵=F).همچنین، نتایج حاکی از آن است که بعد برون گرایی (۰۱/ ۰ P<، ۵۰/۰ =β)، و بعد وظیفه شناسی (۰۱/ ۰ P<، ۲۵/۰=β) پیش بینی کننده مثبت و معنادار خوداثربخشی است. ضمن آنکه مجموع متغیرهای پیش بین، ۲۹ درصد از واریانس خوداثربخشی را تبیین نموده اند. لذا توجه به آموزش مهارت های اجتماعی برای رشد شخصیت اجتماعی دانشجویان رشته پزشکی و مواجهه اثربخش تر آنان با بیماران ضروری می باشد.

Keywords:

personality , HEXACO , self-efficacy , medical student