بررسی ارتباط بین شاخص اقتصادی اجتماعی و شاخص فراهمی منابع و نابرابری سال های از دست رفته به خاطر ناتوانی و مرگ زودرس در استان های ایران

مقدمه و هدف: برای اثربخش ترشدن برنامه ها و مداخلات اجتماعی کنترل کننده ی بار بیماری ها، نیاز است که سیاست گذاران شواهد معتبری درباره ی نقش تعیین کننده های اقتصادی اجتماعی داشته باشند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ی شاخص اقتصادی اجتماعی و شاخص فراهمی منابع با بار بیماری ها در بین استان های کشور در سال ۲۰۱۹ انجام شده است. روش کار: این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده های استانی سال ۲۰۱۹ انجام شد. داده های استانی مورد نیاز از گزارش سال نامه ی آماری و گزارش هزینهی درآمد خانوار مرکز آمار و داده های مربوط به سال های تعدیل شده با ناتوانی و مرگ زودرس (دالی) از تخمین های بار بیماری سال ۲۰۱۹ استخراج شدند. نابرابری دالی از طریق تخمین شاخص تمرکز و استخراج منحنی تمرکز در فاصله ی اطمینان ۹۵ درصد بررسی شد. تحلیل های انجام شده در محیط نرم افزار استتا ۱۵ انجام شدند. یافته ها: در سال ۲۰۱۹ میانگین دالی سرانه ۹۸/۳ ± ۳۳/۱۸ بوده است. میانگین شاخص اقتصادی اجتماعی و شاخص فراهمی منابع برای ۳۱ استان به ترتیب ۲۱/۰ ± ۳۷/۰ و ۲۰/۰ ± ۶۴/۰، به دست آمدند. با درنظرگرفتن تفاوت در منابع موجود (کووریت)، بین چارک های اقتصادی اجتماعی، تفاوت معنادار آماری از نظر توزیع دالی سرانه وجود داشت (۰۱/۰>P)، به طوری که اندازه ی اثر تعلق به چارک اقتصادی اجتماعی ۷۵۸/۰ به دست آمد (۰۱/۰>P)؛ اما اندازه ی اثر تفاوت در فراهمی منابع از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: سیاستگذاران سلامت در سطح ملی و استانی باید سعی کنند از طریق ترویج برنامه های تشویق سبک سالم زندگی، توسعه ی دسترسی همگانی به خدمات غربالگری زودرس و هدف گیری پیشگیری از علل مرگ ومیر نابرابری را کاهش دهند.

بررسی ارتباط بین شاخص اقتصادی اجتماعی و شاخص فراهمی منابع و نابرابری سال های از دست رفته به خاطر ناتوانی و مرگ زودرس در استان های ایران Keywords:

Economic factors , Disability-adjusted life years , Iran , Social class , عوامل اقتصادی , طبقه ی اجتماعی , سال های تعدیل شده با ناتوانی و مرگ زودرس , ایران