تاثیر۸ هفته تمرین استقامتی شدید بر میزان هم اکسیژناز و TNF-α در بافت عضله نعلی و دوقلو در موش های صحرایی نر ویستار

مقدمه­ و هدف: فشار اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی ضمن تاثیر بر ایجاد آسیب عضلانی و کاهش عملکرد در ورزشکاران، موجب تحریک تولید سایتوکین­ها از سلول های متعددی می شود. اما از طرفی برای مقابله با این استرس­ها، بدن به وسیله فعال کردن دفاع آنتی اکسیدانی و سایر دستگاه های محافظت کننده به فشار اکسایشی پاسخ می دهد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی شدید بر میزان هم­اکسیژناز-۱و TNF-α در بافت عضله دوقلو و نعلی موش های صحرایی بالغ نر ویستاراست. روش کار:  ۱۶سر موش صحرایی نر بالغ ویستار بصورت تصادفی در ۲ گروه (کنترل و تمرین استقامتی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت ۸ هفته (۵ جلسه در هفته) بود. آب و غذای استاندارد به صورت آزاد در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و ۴ ساعت ناشتایی شبانه، آزمودنی ها تشریح شدند و  نمونه های بافتی جمع آوری شد و میزان آنزیم هم­اکسیژناز-۱ و همچنین TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها هم از آزمون تی­تست مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد ۸ هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی­داری بر میزان آنزیم هم­اکسیژناز-۱ عضله دوقلو و نعلی نداشت (P˃۰/۰۵). همچنین ۸ هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی­داری بر TNF-α عضله دوقلو و نعلی نداشت(P˃۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر تمرین بر مقادیر آنزیم هم­اکسیژناز-۱ و TNF-α ، شاید بتوان با احتیاط گفت که تمرینات ورزشی منظم، موجب ایجاد یک سازگاری مفید شده است.

Keywords:

Antooxidant , Oxidative stress , Endurance training , Heme oxygenase , TNF-α , آنتی اکسیدان , استرس اکسایشی , تمرین استقامتی , هم اکسیژناز , TNF-α