تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت روستایی شهرستان نکا

مقدمه و هدف: اساس مراقبت و کنترل دیابت بر پایه خود مراقبتی و آموزش بیماران بنا نهاده شده است. خانواده به عنوان اساسی ترین رکن جامعه، مسئول ارائه مراقبت های صحیح و مناسب بهداشتی به بیمار می باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خود مراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهرستان نکا انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت روستایی شهرستان نکا تشکیل دادند و به شیوه تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. شایان ذکر است که گروه مداخله به مدت سه ماه تحت آموزش قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خلاصه فعالیت های خودمراقبتی (SDSCA: Summary of Diabetes Self Care Activities) در دو بخش ویژگی های فردی و ابعاد رفتارهای مراقبت از خود (شامل: رژیم غذایی، قند سرمی تصادفی، فعالیت بدنی، مراقبت از پا و سطح سرمی قند ناشتا) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: بر اساس یافته ها، میانگین نمرات قبل و بعد از مداخله در ابعاد کنترل قند، کنترل رژیم غذایی و رفتارهای خودمراقبتی تفاوت معناداری داشت  (۰۵/۰ P<)؛ اما میانگین نمرات قبل و بعد از مداخله در ابعاد مراقبت از پا، مصرف انسولین و فعالیت بدنی تفاوت معناداری نداشتند (۰۵/۰ P>). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بودند که آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر بیشتر ابعاد رفتار خودمراقبتی در راستای کنترل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر دارد.

Keywords:

Family-oriented empowerment model , Non-Insulin Diabetics , Self-care Behavior , الگوی توانمندسازی خانواده محور , بیماران دیابتی , رفتارهای خودمراقبتی