شیمی کانی آمفیبول و دما- فشارسنجی عمق جایگیری توده گرانیتوئیدی تویه-دروار، جنوب باختر دامغان، سمنان
Publish place: Kharazmi Journal of Earth Sciences، Vol: 4، Issue: 1
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 40
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GNF-4-1_004
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
Abstract:
توده گرانیتوئیدی تویهدروار در ۵۰ کیلومتری جنوب باختر دامغان در استان سمنان در جنوب زون البرز خاوری واقع شده است. این توده در داخل واحدهای سنگی پالئوزوئیک پیشین (سازندهای باروت، زاگون و لالون) نفوذ کرده است. بر اساس شواهد صحرایی و سنگنگاری، این توده از مونزونیت، کوارتزمونزونیت و مونزودیوریت تشکیل شده است. ترکیب کانیایی توده شامل پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، کوارتز، ± بیوتیت، ± آمفیبول است. کانیهای فرعی آن را ایلمینیت، مگنتیت، زیرکن، آپاتیت، تیتانیت، کالکوپیریت و کانیهای ثانویه را سریسیت، اپیدوت،کلسیت و کلریت تشکیل میدهند. آمفیبولهای موجود در سنگهای این توده از نوع کلسیمدار فشار پایین با ترکیب فروهورنبلند و با منشاء آذرین هستند. بکارگیری روشهای دما-فشارسنجی به ترتیب دماهای ۷۳۰-۶۵۰ درجه سانتیگراد و فشارهای کمتر از ۲ کیلوبار را برای توقف تبادل و تعادل نهایی آمفیبول در توده نفوذی تویهدروار بهدست داده است که با عمق جایگیری کمتر از ۵ کیلومتر توده سازگار است. وجود بافتهای ریزبلور واکنشی هیپرسالوس تا سابسالووس (پرتیتی، میرمکیتی، گرافیک، گرانوفیری) در سنگهای توده و نبود دگرگونی همبری آشکار در اطراف آن، نشانگر بالاآمدن و جایگیری دیاپیری توده در حالت نسبتا جامد و سرد در اعماق کم پوسته است. وجود رگههای معدنی از اکسیدها و هیدروکسیدهای آهن- منگنز، فلوریت، باریت، سرب و روی در سنگهای میزبان توده، نیز از نشانههای آشکار برای تایید این گفتههاست.
Keywords: