رابطه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و بهزیستی معنوی با خودکارآمدی شغلی پرستاران بخش های کرونا

زمینه و هدف: پرستاران که بخش عمده ­ای از نظام سلامت را تشکیل می ­دهند، بیشتر از سایر افراد شاغل در نظام سلامت تحت تاثیر بحران کرونا قرار گرفته ­اند. جهت آمادگی برای مقابله با بحران­ ها و بهبود وضعیت نظام سلامت لازم است تا پرستاران از سطح سلامت جسمی و روانی و خودکارآمدی شغلی مناسب برخوردار باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سبک زندگی ارتقاء­دهنده سلامت و بهزیستی معنوی با خودکارآمدی شغلی پرستاران بخش ­های کرونا است. روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه پرستاران شاغل در بخش ­های کرونای بیمارستان بقیه الله (عج) در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه آماری ۸۲ نفر از پرستاران بخش­ های کرونا بودند که به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­ ها با استفاده از سه پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء­دهنده سلامت Walker (۱۹۸۷)، پرسشنامه بهزیستی معنوی دهشیری و همکاران (۱۳۹۲) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی Bandura (۱۹۷۷) جمع­ آوری و با استفاده از روش­ های آماری توصیفی و استنباطی (همبستگی و رگرسیون) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: یافته­ های پژوهش نشان داد بین متغیرهای سبک زندگی ارتقاء­دهنده سلامت و بهزیستی معنوی با خودکارآمدی شغلی پرستاران بخش ­های کرونا رابطه وجود دارد. همچنین مولفه ­های سبک زندگی ارتقاء­دهنده سلامت و بهزیستی معنوی روی هم رفته به مقدار ۴۳/۵ درصد از خودکارآمدی شغلی پرستاران بخش کرونا را تبیین می کند. مولفه رشد معنوی با ۰/۵۴۴β =  و مولفه رابطه با خود با ۰/۵۴۵β =  رابطه معناداری با خودکارآمدی شغلی پرستاران دارند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می ­دهد خودکارآمدی شغلی پرستاران بر اساس سبک زندگی ارتقاء­دهنده سلامت و بهزیستی آنان قابل پیش ­بینی است. بنابراین لازم است برنامه­ های آموزشی مناسب جهت ارتقای سبک زندگی و بهزیستی معنوی پرستاران در نظر گرفته شود.

Keywords:

Lifestyle , Health , Spiritual Well-being , Job Self-efficacy , Nurse , سبک زندگی , سلامت , بهزیستی معنوی , خودکارآمدی شغلی , پرستار