تغییرات غلظت ذرات معلق هوای شهر تهران و اثرات آن

زمینه و هدف: مطالعه حاضر برای بررسی وضعیت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران طی سال های ۱۳۹۰ تا پایان ۱۴۰۱ طراحی شده است. روش: داده های ساعتی غلظت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران از تمامی ایستگاه های پایش کیفیت هوا متعلق به سازمان حفاظت محیط زیست و شرکت کنترل کیفیت هوا مورد بررسی قرار گرفت. اثرات این آلاینده هوا بر سلامت شامل تعداد موارد مرگ منتسب توسط نرم افزارهای BenMAP-CE و آخرین ویراست AirQ+ برآورد شد. همچنین هزینه های اقتصادی مرتبط با سلامت با استفاده از رویکرد ارزش آماری زندگی محاسبه شده است. یافته ها: وضعیت غلظت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران طی ۱۲ سال مورد بررسی (از سال ۱۳۹۰ تا پایان ۱۴۰۱) همواره با استانداردها فاصله بسیار زیادی داشته است (تقریبا ۵ الی ۸ برابر مقادیر سالیانه رهنمود جدید سازمان جهانی بهداشت و ۵/۲ (دو و نیم) الی ۵/۳ (سه و نیم) برابر استاندارد ملی) و شهروندان تهرانی مواجهه بالایی با این عامل خطر سرطان زا داشته اند. تعداد موارد مرگ منتسب به PM۲.۵ هوای آزاد در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ به حدود ۹۲۴۱ (۹۶۴۷-۸۵۸۳) مورد مرگ در افراد بالای ۲۵ سال رسیده است. همچنین خسارات اقتصادی ناشی از موارد مرگ منتسب به PM۲.۵ هوای آزاد در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ حدود ۵/۲ (دو و نیم) میلیارد دلار برآورد شده است. نتیجه گیری: با توجه به وضعیت نامطلوب کیفیت هوا در شهر تهران، برنامه ریزی و اجرای برنامه های علمی و عملی برای کاهش غلظت آلاینده های هوا در این شهر یک نیاز حیاتی محسوب می شود.

Keywords:

Air Pollutants , Air Pollution , Particulate Matter , Risk Factors , آلاینده های هوا , آلودگی هوا , ذرات معلق , عوامل خطر