بررسی آزمایشگاهی تزریق پلیمر بر ازدیاد برداشت از مخازن نفت سنگین و تعیین غلظت بهینه تزریق

استفاده از پلیمرها جهت کنترل تحرک پذیری آب تزریقی و ازدیاد برداشت از مخازن نفتی از سال ها پیش مورد استفاده قرار می گیرد. سیلاب زنی پلیمر موجب بهبود بازده جاروبی حجمی، کاهش پدیده انگشتی شده و ایجاد کانال و تاخیر در زمان میان شکنی آب می شود. مجموعه این فرآیندها موجب افزایش تولید نفت و کاهش هزینه های تولیدی خواهد شد. جهت انجام این فرآیند، پلیمرهای مختلف به تنهایی یا همراه با سورفکتانت و آلکالین ها مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش از یک نوع پلیمر جدید به نام FLOPPAM ۳۶۳۰ جهت بررسی ازدیاد برداشت مخازن نفت بسیار سنگین استفاده شده است. بدین منظور ۶ محلول پلیمری با غلظت های مختلف ساخته شده و آزمایش های پایداری نسبت به نرخ برشی، زمان و دما برروی آنها انجام شد. نتایج پایداری پلیمر بیانگر پایداری آن در شرایط مختلف نرخ برشی، دما و همچنین گذشت زمان است. در نتیجه این پلیمر کاندیدای مناسبی جهت انجام آزمایش های سیلاب زنی در شرایط دمایی مخزن است. سپس ۳ محلول پلیمری مناسب تر انتخاب شده و سیلاب زنی پلیمر انجام شد. نتایج نشان داد که محلول با غلظت ppm ۱۰۰۰ بهترین بازدهی را با حدود ۴۰% دارد. علت بازدهی مناسب این غلظت جاروب سطحی و عمودی بیشتر آن نسبت به سایر غلظت ها است. همچنین به دلیل اختلاف بازدهی کم بین ۱۰۰۰ و ppm ۲۰۰۰ بهتر است به دلیل صرفه اقتصادی بیشتر و تزریق پذیری راحت تر آن از غلظت کمتر استفاده شود. همچنین بازدهی نفت این نوع پلیمر در بستر شنی به نسبت پلیمرهای دیگر با این شرایط آزمایش بیشتر است که استفاده از آن را اقتصادی تر جلوه می دهد.

Keywords:

پلیمر , سیلاب زنی , گرانروی , تنش برشی , نفت سنگین