فاکتورهای پایداری و ظرفیت های ارتباط دانشگاه و صنعت در نظام آموزش عالی

هدف تحقیق حاضر شناسایی فاکتورهای پایداری و ظرفیت­های ارتباط دانشگاه و صنعت در نظام آموزش عالی بوده است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و جامعه تحقیق شامل اعضا هیات علمی ۵ دانشگاه کشور و نمایندگان صنایع در نظر گرفته شد. نمونه تحقیق، اعضا هیات علمی مطابق با جدول مورگان به صورت تصادفی طبقه­ای ۲۶۳نفر و نمایندگان صنایع براساس تصادفی ساده ۱۲ نفر انتخاب شدند. روش تجزیه تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS ، تی، تحلیل مانوا و تحلیل رگرسیون چندمتغیره بوده است. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه فاکتورهای پایداری لی و ظرفیت­های ارتباط دانشگاه و صعنت سبیوف بوده است. روایی ابزار مطابق تحلیل تاییدی و پایایی آن براساس آلفای کرانباخ مناسب گزارش شد.  نتایج نشان داد، فاکتورهای پایداری دلایل و انگیزش و منافع در بخش دانشگاه  مثبت و معنی­دار گزارش شد ولی نمایندگان صنایع پایداری منافع را پایین­تر از حد مطلوب اعلام کردند. وضع موجود ظرفیت­های ارتباط دانشگاه و صنعت مثبت و معنی­دار بوده است. همچنین کلیه مولفه­های ظرفیت­های ارتباط دانشگاه و صعنت بر پایداری اثر مثبت و معنی­داری داشته است و کلیه مولفه­های ظرفیت­ها هر دو مولفه دلایل و انگیزش و منافع را پیش­بینی کرده­اند.

Keywords:

ترتیبات نهادی و تعاملات ساختاری , هیات علمی و برنامه درسی , دلایل و انگیزش , منافع , مشارکت دانشگاه و صنعت