ارزیابی ادله کلامی بر ممنوعیت شبیه سازی انسان

شبیه سازی انسان (Human Cloning) یا تولیدمثل انسان از طریق غیرجنسی، مسئله ای میان رشته ای است که محققان درباره آن در ابعاد مختلف ازجمله بعد کلامی و از منظر علم، دین و سلامت بحث کرده اند. ازآنجاکه برخی کشفیات علمی ازجمله شبیه سازی انسان، با اعتقادات انسان مرتبط است و برخی از علما نیز حساسیت خاصی به آموزه های دینی نشان داده اند و این گونه کشفیات را متعارض با آیات الهی و عقاید دینی می دانند و درباره شبیه سازی انسان به ممنوعیت آن حکم داده اند، ضرورت دارد ادله نقض آن ها مطالعه و نقد و بررسی شود و نشان داده شود که چه بسا کشفیات علمی نه تنها باعث تضعیف اعتقادات نمی شوند، بلکه باعث تقویت ایمان نیز خواهند شد. مقاله حاضر از نوع پژوهشی تحلیل محتواست و در پی ارزیابی ادله کلامی بر ممنوعیت شبیه سازی انسان -فارغ از ادیان و مذاهب- و نقد و بررسی آن است تا نشان دهد آیا شبیه سازی انسان از نوع خلق و آفرینش است و بشر با این فناوری حقیقتا کار خدا را انجام می دهد و در عرض خدا قرار می گیرد یا خیر. بررسی ها نشان داد خالقیت و فاعلیت خدا نسبت به جهان و موجودات، در طول علل و عوامل مادی قرار دارد، نه در عرض آن و فقط خداوند می آفریند و کشفیات علمی ازجمله فناوری شبیه سازی انسان، نه تنها اعتقاد به خدا را تضعیف نمی کند، بلکه موجب تقویت آن می شود و نشانه عظمت پروردگار است.

Keywords:

Human cloning , Verbal evidence , Prohibition , Evaluation , ادله کلامی , ارزیابی , شبیه سازی انسان , ممنوعیت