تبیین مولفه های تاثیرگذار در طراحی مجتمع تفریحی اقامتی در ارومیه با رویکرد معماری ایرانی اسلامی

ناکارآمدی و ناپایداری بسیاری از راهبردهای گذشته در حوزه ی توسعه، برنامهریزان و مسئولین را بر آن داشت تا راه کارهای جدیدی را جایگزین راهبردهای گذشته کنند، از این رو با مطرح شدن نظریه توسعه معماری ایرانی اسلامی از دهه ۱۹۷۰ به بعد، توسعه گردشگری ئر مجتمع های تفریحی و اقامتی نیز به عنوان یکی از راهبردهای ممکن و کارآمد برای توسعه در بسیاری از مناطق عﻘبمانده و شاید به عنوان یکی از جایگزینهای مناسب برای پیادهسازی الزامات پایداری و بهبود کیفیت خدمات تفریحی و اقامتی محیطزیست، اجتماع و اقتصاد و همچنین ایجاد اشتغال، سرمایهگذاری دولتی و خصوصی، بهبود زیرساختها و منافع اقتصادی در نواحی مختلف مطرح گردید. مقاله حاضر درصدد تبیین مولفه های تاثیرگذار در طراحی مجتمع های تفریحی و اقامتی بر مبنای رویکرد معماری ایرانی اسلامی است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای در زمینه بررسی ضوابط طراحی مجتمع های تفریحی و اقامتی در ایران انجام شده است. طراحی این مجتمع ها بر مبنای رویکرد معماری ایرانی اسلامی با توجه به سیستم سرمایشی-گرمایشی، سیستم آبیاری(آب خاکستری)، منابع تامین انرژی، استفاده از بام سبز و نیز رعایت ضوابطی نظیر طراحی حیاط مرکزی، فضای سبز هتل، طراحی آب نما بر روی بام، طراحی پنجره ها، استفاده از تراس و مصالح ساختمانی مطلوب، راهی مناسب برای دستیابی به ایجاد حس ارامش و اسایش مراجعین و بهبود وضعیت کلی می باشد.

Keywords:

مجتمع تفریحی-اقامتی , معماری ایرانی