کاربرد سازه های هوا فشرده در سالن های نمایشگاه از منظر سازه ای بابررسی نمونه موردی پروژه عدن

جستجو برای فضا و فعالیت های معماری منجر به توسعه سیستم های حامل شد. سیستم های باربر سنتی با سازه های بنایی و اسکلتی مختلف با استفاده از نیروی انسانی و با استفاده از مواد موجود در محیط اجرا شده است. انتقال از سیستم های سنتی به سیستم های حامل مدرن با دهانه های وسیع باعث انقلاب صنعتی شد. رشد جمعیت، شهرنشینی، افزایش نیازهای کاربر، نیازهای فضای باز بدون ستون، همراه با فناوری توسعه یافته توسط انقلاب صنعتی، مکانیزاسیون، مواد نوآورانه و فرصت های تخصصی برای سیستم های حامل معاصر با دهانه وسیع قابل استفاده شده اند. بدین ترتیب سیستم های حامل مدرنی پدید آمده اند که سعی می کنند وسیع ترین دهانه های بدون ستون با مقاطع نازک را با کمترین مصالح عبور دهند. سازه های پنوماتیک سازه های قابل بازیافتی هستند که قابلیت سازگاری و انعطاف پذیری بالایی برای ساخت فضاهای تجمعاتی مانند نمایشگاه ها، مساجد، باشگاه ها و... دارد و به دلیل سهولت در اجرای این سازه برای برگزاری انواع نمایشگاه های دائمی یا موقت بسیار مناسب میباشد. هدف از نوشتن این مقاله این است که با اصول ساختاری سازه های پنوماتیکی، به ویژه سازه های محکم مانند سازه فضاکار با روش تحلیل سازه ای به طور کلی آشنا شویم. نمونه موردی که در این مقاله مورد تحلیل و بررسی قرار دادیم پروژه ادن است که پروژه ای به روز و دارای مساحت و مقیاس بزرگی میباشد که با سازه پنوماتیک و با ساختار سازه فضاکار که از مدول های یکسان و تکرار شونده با لایه های موازی در بالا و پایین (مشابه میله های فوقانی و تحتانی خرپا) تشکیل می گردند.که در پروژه عدن از طاق هایی با فرم قوس با دهانه بزرگ ساخته شده است.

Keywords:

سیستم های سازه ای پنوماتیک , سازه های هوای فشرده , سازه های کششی , سازه های فضاکار