اثربخشی آموزش تلفیقی چشم انداز زمان و ذهن آگاهی، بر باورهای ارتباطی مادران با رضایت زناشویی پایین ۱

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تلفیقی چشم انداز زمان و ذهن آگاهی، بر باورهای ارتباطی مادران با رضایت زناشویی پایین بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش عبارت ست از مادران با رضایت زناشویی پایین منطقه ۵ تهران در سال ۱۴۰۱. در این پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر با رعایت ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارش گردیدند. پیش از شروع مداخله، هر دو گروه در مرحله پیش آزمون شرکت داده شدند و پس از آن گروه آزمایش به صورت گروهی در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش تلفیقی چشم انداز زمان و ذهن آگاهی قرار گرفتند. گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت نکرد. سپس هر دو گروه آزمایشی در مرحله پس آزمون شرکت نمودند و پس از ۳ ماه مرحله پیگیری انجام شد. برای سنجش باورهای ارتباطی از پرسشنامه باورهای ارتباطی ایدلسون و اپشتین (۱۹۸۲)، استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش تلفیقی چشم انداز زمان و ذهن آگاهی بر باورهای ارتباطی مادران با رضایت زناشویی پایین ،معنادار و اثربخش (۰۰۱/۰P<، ۱۱/۴۶f=) بوده است. همچنین نتایج آزمون پیگیری نیز نشان از پایداری و ماندگاری اثربخشی این روش داشته است.

Keywords:

آموزش چشم انداز زمان , ذهن آکاهی , باورهای ارتباطی , رضایت زناشویی