سپرهای دوره مفرغ پایانی از مجموعه فلزی بازگیر، جلگه گرگان
Publish place: Parseh Journal of Archaeological Studies، Vol: 7، Issue: 24
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 47
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RICHT-7-24_014
تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1402
Abstract:
تپه بازگیر یکی از محوطه های باستانی مهم در شناخت دوره مفرغ پایانی در حوزه شمال شرق ایران به حساب می آید. از این مکان باستانی، مجموعه ای فلزی به تعداد ۷۵۹ قلم با وزن تقریبی بیش از دو تن از جنس مس پایه از دوره مفرغ و در بستر باستان شناختی شناسایی شد که از نظر شکل و حجم در نوع خود ویژه است. این مجموعه در سال ۱۳۷۹ه.ش. به صورت اتفاقی کشف شد و در سال ۱۳۸۹ با مجوز پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری مورد کاوش نجات بخشی قرار گرفت. این مجموعه در زمان خود به صورت هدفمند در زیر یک کف مسکونی دوره مفرغ پایانی و در بستر خاک بکر جاسازی شده بود. آثار به دست آمده در شکل و کارکرد دارای تنوع بوده و شامل ابزار: کشاورزی، خانگی، رزمی و تشریفاتی و یا اشیای شان زا هستند. هر یک از گونه ها در بستر برجا در کنار یک دیگر قرار داشته و دارای چیدمان منظم بودند. در این میان، سه عدد سپر شناسایی شد که کنار یک دیگر و زیر تغارهایی با لوله ناودانی شکل، در حدفاصل اشیای دیگر با کارکرد خانگی، رزمی و تشریفاتی و روی خنجرها، تبرتیشه ها، دوشاخ ها و میله سنگی جای داشتند. سپرها از نظر شکل تا حدودی مشابه یک دیگرند و تفاوت اندکی در تعداد مزغل و تسمه دارند. تاکنون این نوع سپرها از دیگر محوطه های باستانی هم زمان و پس از آن گزارش نشده است. براساس مطالعات انجام شده، این سپرها تاکنون کهن ترین سپرهای مکشوف از ایران به حساب می آیند. با کمک آزمایش های XRD و XRF و به منظور شناسایی، تجزیه و تحلیل عناصر و آنالیز شیمیایی برروی یکی از سپرها و سایر اشیای مجموعه مشخص شد که جنس آلیاژ آن مس پایه بوده و به روش ریخته گری و سپس چکش کاری سرد ساخته شده است.
Keywords:
Shield , Copper-alloy , Late Bronze Period , Tappeh Bazgir , Gorgan Plain , سپر , مس پایه , دوره مفرغ پایانی , تپه بازگیر , جلگه گرگان.
Authors
Jebrael Nokandeh
Assistant Professor, Iranian Center for Archaeology (ICAR), Research Institute of Cultural Heritage and Tourism, Tehran, Iran (RICHT).
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :