ناوک های «کمان» در ایران: پیشینه تاریخی، ساخت و فنون به کارگیری

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 84

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RICHT-7-24_009

تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1402

Abstract:

این پژوهش به ناوک های کمان، به شیوه های بهره گیری و تاریخ احتمالی ورود آن به ایران می پردازد. در زبان فارسی بدین رزم افزار «ناوک» (مجرا) و به پرتابه های آن ها «تیر ناوک» گفته اند. باوجود این، واژه ناوک برای «تیر» و حتی «کمان» نیز در زبان فارسی به کار رفته است. اصطلاح رزم افزار ناوک چنان با نام ایران درهم تنیده است که از نگاه فرهنگ های بیرونی (خارجی)، ایران خاستگاه این جنگ افزار و توسعه دهنده آن بوده است. این دو، در زبان عربی به عنوان «مجرا» نامیده شده اند؛ این اصطلاح عربی در غرب بسیار شناخته شده تر است؛ دلیل آن، به ترجمه دو کتاب دستنامه (راهنمای) این موضوع از عربی به انگلیسی، یعنی «راهنمای کمان وری عربی» (راهنمای تیراندازی با کمان عربی) و «کمان وری مسلمانان» برمی گردد. باوجود این، پیش از رخداد، واژه ناوک، به دلیل ترجمه بخشی از کتاب هدایات الرامی، به انگلیسی ترجمه و شناخته شده بود؛ اما در ترجمه به اشتباه از آن با عنوان کمان های زنبورکی (/صلیبی) نام رفته است. منظور از ناوک (مجرا) تیر (پیکان)، یک لوله نیمه بسته بر روی یک کمان برای پرتاب یک تیر با اندازه کوچک اما برای شلیک به فاصله دورتر استفاده است. این ابزار موجب سرعت بیشتر تیر و اصصکاک کمتر آن با هوا به هنگام شلیک، در سنجش با یک تیرپرتاب معمولی، خواهد بود. به گمانی تاریخ ورود این رزم افزار به ایران، به روزگار فرجامین ساسانی برمی گردد؛ این رزم افزار با ورود «تازیان» نیز حفظ و تا زمان «ورود اسلحه» گرم نیز در ایران روایی داشته است. این رزم افزار، زمینه ابداع بسیاری از رزم افزارهای دیگر در جهان اسلام بوده است. درهم تنیدگی نام ایران با این رزم افزار در دستنامه های عربی کمترین گواه توسعه این جنگ افزار توسط ایرانیان است. از این روی، در این پژوهش به برخی منابع عربی-فارسی، با ارجاع به اشیاء اصیل و نیز بازسازی شده، پرداخته خواهد شد.

Authors

Bede Dwyer

Independent Researcher of Archery and Armor, Sydney, Australia.

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Al-Sarraf, S., (۲۰۰۴). “Mamluk Furūsīyah Literature and Its Antecedents. (B. ...
  • Beveridge, H., (۱۹۱۱). “Oriental Bows”. The Imperial and Asiatic Quarterly ...
  • Boudot-Lamotte, A., (۱۹۶۸). Contribution a l’étude de l’archerie musulmane. Damascus: ...
  • Cahen, C., (۱۹۴۷-۱۹۴۸). “UN TRAITÉ D’ARMURERIE COMPOSÉ POUR SALADIN”. Bulletin ...
  • Dennis, G. T., (۱۹۸۴). Maurice’s Strategikon: Handbook of Byzantine Military ...
  • Faris, N. A. & Elmer, R. P., (۱۹۴۵). Arab Archery. ...
  • Hein, J., (۱۹۲۵ & ۱۹۲۶). “Bogenhandwerk und Bogensport bei den ...
  • Khorasani, M. M., (۲۰۱۰). Lexicon of Arms and Armor from ...
  • Khorasani, M. M., (۲۰۱۳). Persian Archery and Swordsmanship: Historical Martial ...
  • Latham, J. D. & Paterson, W. F., (۱۹۷۰). Saracen Archery. ...
  • McEwen, E., (۱۹۷۴). “Persian Archery Texts: Chapter Eleven of Fakhr-i ...
  • McEwen, E., (۲۰۰۱). “Persian Archery Texts The Hidāyat al-Rāmī and ...
  • Needham, J.; Yates, R. D.; McEwen, E., & al., e., ...
  • Nishimura, D., (۱۹۸۸). “CROSSBOWS, ARROW–GUIDES, AND THE ‘SOLENARION’”. Byzantion, ۵۸(۲): ...
  • نمایش کامل مراجع