دررفتگی کشکک در سگ ها

دررفتگی کشکک یکی از مشکلات رایج ارتوپدی در سگ هاست. هم سگ های نژاد کوچک و هم سگ های نژاد بزرگ می توانند درگیر بشوند، همچنین این بیماری در گربه ها نیز ممکن است دیده بشود. دررفتگی به سمت میانی نسبت به سمت جانبی رایج تر است و معمولا در سگ های نژاد کوچک تشخیص داده می شود. دررفتگی کشکک بر اساس شدت تغییرات اتفاق افتاده، به ۴ گرید مختلف تقسیم بندی می شود. دررفتگی کشکک یک اختلال مادرزادی یا وابسته به رشد است، اما می تواند بطور ثانویه در اثر ضربه ( که منجر به پاره شدن یا کش آمدن کپسول مفصل و بافت های اطرافی و بی ثباتی رانی-کشککی حاصله) نیز رخ بدهد. تشخیص بر اساس شواهد بالینی بی ثباتی کشکک است، اما تصویربرداری تشخیصی نیز برای بررسی میزان بدشکلی های استخوانی و همچنین تعیین مناسب ترین روش درمان نیاز است. علائم بالینی می تواند از یک سگ تا سگ دیگر تفاوت داشته باشد و صرفا تا حدودی مرتبط با میزان بد شکلی های استخوانی همزمان می باشد. لنگش می تواند پیوسته یا متناوب باشد. درمان جراحی شامل تکنیک هایی است که در بافت نرم و بافت استخوانی قابل انجام می باشد، اما در بیشتر کیس ها ترکیبی از هر دو روش برای اصلاح دررفتگی بکار برده می گردد. نرخ مشکلات بعد از عمل معمولا پایین است و از جمله متداول ترین مشکلات بعد از عمل دررفتگی مجدد و همچنین مشکلات مربوط به ایمپلنت می باشد. پیش آگهی درمان بطور کلی مطلوب است و در عمده بیماران، بعد از عمل، اندام به فعالیت طبیعی خود باز میگردد. این مقاله به توصیف دررفتگی کشکک در سگ ها، شامل تظاهر بالینی، تشخیص و گزینه های درمانی موجود می پردازد.

Keywords:

دررفتگی کشکک به سمت میانی , دررفتگی کشکک به سمت جانبی , زانو , اندام خلفی , سگ , نژاد کوچک