بررسی رابطه سبک های دلبستگی با نقش واسطه گری سلامت روان در معلمان شهر یاسوج

به طورکلی دلبستگی را می توان جو هیجانی حاکم بر روابط کودک با مراقبش تعریف کرد. این که کودک مراقب خود را که معمولا مادر اوست، می جوید و به او می چسبد، موید وجود دلبستگی میان آن ها است. نوزادان معمولا تا پایان ماه اول عمر خود شروع به نشان دادن چنین رفتاری می کنند و این رفتار برای تسریع نزدیکی به فرد مطلوب طراحی شده است. سلامت روانی انسان به عقیده اسکینر معادل با رفتار منطبق با قوانین و ضوابط جامعه است، و چنین انسانی وقتی با مشکل روبه رو شود تا هنگامی که از طریق جامعه هنجار تلقی شود، از طریق شیوه اصلاح رفتار برای بهبودی و به هنجار کردن رفتار خود و اطرافیانش به طور متناوب استفاده می جوید. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی با نقش واسطه گری سلامت روان در معلمان شهر یاسوج بود. برای دستیابی به این هدف نمونه ای شامل ۱۹۸ نفر از معلمان شهر یاسوج از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار استفاده شده شامل پرسشنامه سلامت عمومی، دلبستگی هازن و شیور و خودتنظیمی میلر و برون بود. یافته ها نشان داد که سبک دلبستگی اجتنابی (t=۵۰/۰۴, p=۰/۰۰۱) و ایمن (t=-۲/۴۹, p=۰/۰۱۳) می توانند سلامت روان را به طور معنی داری پیش بینی کنند. درنهایت سلامت روان، میانجی رابطه بین سبک دلبستگی است.

Keywords:

سبک های دلبستگی , سلامت روان , معلمان , شهر یاسوج