ارزیابی روش های تدریس با انگیزه پیشرفت دانش آموزان پسر مدارس دوره متوسطه شهر یاسوج

پژوهش حاضر باهدف ارزیابی روش های تدریس باانگیزه پیشرفت دانش آموزان پسر مدارس دوره متوسطه شهر یاسوج انجام گردیده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر ابتدایی متوسطه مدارس شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. برای انتخاب نمونه موردنظر از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شده است. نمونه شامل ۱۰۰ نفر دانش آموزان می باشد. ابزارهای مورداستفاده مقیاس انگیزش هرمنس و روش نوین تدریس که به وسیله محقق طراحی و اعتبار یابی گردید می باشد. به منظور تحلیل داده ها در این پژوهش از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان می دهد که با توجه به ضرایب به دست آمده با ۹۵ درصد اطمینان می توان گفت بین روش تدریس اکتشافی همبستگی مثبت معنادار و بین روش تدریس سنتی (نمایشی) با انگیزش دانش آموزان همبستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که روش تدریس اکتشافی و نمایشی ۲۶/۸ درصد از تغییرات انگیزش را پیش بینی می کنند. به عبارت دیگر، ۱۲/۲۶ درصد از پراکندگی مشاهده شده در متغیر انگیزش دانش آموزان توسط این متغیرها توجیه می شود. علاوه بر این، نسبت F محاسبه شده در سطح اطمینان حداقل ۹۸ درصد معنادار است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که بین روش های تدریس باانگیزه پیشرفت دانش آموزان همبستگی معنادار وجود دارد.

Keywords:

دانش آموزان , روش های تدریس , انگیزه