مدیریت پساب آبزی پروری برای تولید پایدار: روشهای حذف ترکیبات نیتروژن

زمینه و هدف: آبزی­پروری یکی از سریع­ترین بخش­های در حال رشد کشاورزی در جهان امروز می­باشد. توسعه متراکم صنعت آبزی­پروری با افزایش اثرات زیست محیطی همراه بوده است. فرآیند تولید، مقدار قابل توجهی از پساب آلوده شامل غذاهای خورده نشده و مدفوع را ایجاد می­کند. پساب آبزی­پروری شامل مواد مغذی، ترکیبات آلی و غیرآلی مثل ترکیبات نیتروژن (آمونیاک، نیتریت، نیترات)، فسفر، کربن آلی و مواد آلی که به محیط زیست آبزی وارد می­شود. آمونیاک بعنوان ماده دفعی آبزیان و از طریق تجزیه مواد آلی اضافی تولید می­شود، باکتری­های شیمواتوتروف (نیتروزموناس و نیتروباکتر) تمایل به اکسید آمونیاک به نیتریت و نیترات دارند. امروزه توجه به سیستم­های آبزی­پروری­بسته به دلیل امنیت بیشتر زیستی و مزایای زیست­محیطی در حال افزایش است. هنگامی که آب در سیستم­های پرورشی مدار بسته به­صورت چرخه­ای مورد استفاده مجدد قرار می­گیرد برخی از خطرات مانند ورود پاتوژن­ها و گونه­های بیگانه به سیستم پرورش و مشکلات مربوط به تخلیه آب زائد که باعث ایجاد آلودگی­های زیست محیطی می­گردد، کاهش می­یابد. در مطالعه حاضر روش­های حذف ترکیبات نیتروژن غیرآلی در آبزی­پروری مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: این پژوهش از نظر ماهیت مروری است که با استفاده از مرور منابع علمی به بررسی موضوع پرداخته است. یافته ها: معمولترین روشهای حذف مواد زائد نیتروژندار در سیستم آبزی پروری، شامل تعویض آب، هوادهی، قطع غذادهی، استفاده از ماده معدنی زئولیت و کنترل زیستی است. بحث و نتیجه گیری: مناسبترین روش برای کنترل ترکیبات نیتروژن غیرآلی، مصرف و کاهش نیتروژن در همان محل پرورش توسط باکتریها (روش زیستی - شیمیایی) میباشد.

Keywords:

آبزی پروری , تصفیه پساب , مواد زائد نیتروژندار , تعویض آب , روش زیستی- شیمیایی