بررسی اثربخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی و ابعاد آن

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کاهش تعارضات و ابعاد آن صورت گرفته است. پژوهش آزمایشی و از نوع نیمه آزمایشی بود. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه زنان متاهل شهر اصفهان. نمونه این پژوهش شامل ۴۰ نفر داوطلب بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در حالیکه گروه کنترل در لیست انتظار بود، گروه آزمایش هشت جلسه ۹۰ دقیقه­ای بسته­ی آموزشی را دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسش­نامه تعارضات زناشویی (MCQ-R)، (تجدید نظر شده ۱۳۷۵) بود. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون، پس آزمون  در معرض ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی و تجزیه تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی (کواریانس چند متغیری) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد در گروه آزمایش پس از ارائه بسته­ی آموزشی کیفیت زندگی درمانی، تعارضات زناشویی به طور معناداری کاهش یافته است. طبق یافته ­های این پژوهش می­توان گفت  کیفیت زندگی درمانی روش مناسبی برای کاهش تعارضات زنان متاهل شهر اصفهان بوده است.

Keywords:

تعارضات زناشویی , آموزش کیفیت زندگی درمانی