اثر سرمایه فرهنگی و ابعاد آن بر سبک زندگی سلامت محور (موردمطالعه: دبیران مقاطع متوسطه ناحیه ۷ شهر مشهد)

انتخاب کالاهای فرهنگی و فرصت داشته های فرهنگی به ارتقاء سبک زندگی سالم منجربه می شود. هدف نوشتار حاضر رابطه بین سرمایه فرهنگی با سبک زندگی سلامت محور با تاکید بر نظریه بوردیو و کاکرهام است.ازنظر روش ،رویکرد کمی محور مبتنی بر راهبرد پیمایش(توصیفی- همبستگی)،با تکیه ابزار پرسشنامه استانداردشده مبتنی بر طیف لیکرت در بین دبیران مقاطع متوسطه اول و دوم به تعداد ۲۵۰ نفر، به صورت نمونه گیری خوشه ای مبتنی بر تصادفی ساده در سطح ناحیه۷ شهر مشهد یافته ها جمع آوری شده است.میزان آلفای کرونباخ متغیر سلامت محور برابر(۸۲۵/۰)و میزان روایی همگرای برابر با (۵۲۱/۰) و میزان آلفای سرمایه فرهنگی برابر با (۷۵۱/۰) و روایی همگرا برابر با (۵۰۳/۰)به دست آمده است. نتایج آمار توصیفی و استنباطی مبتنی بر نرم افزار Spss یافته های مورد نظر را تجزیه و تحلیل کرده است.یافته های توصیفی حاکی است که میانگین های وضعیت سرمایه فرهنگی(۳۰/۴) و سبک زندگی سلامت محور(۴۲/۴) در بین شهروندان در حد متوسط روبه بالا بوده است و در بین مولفه های متغیرهای تحقیق مولفه روابط بین فردی (۶۸/۴)و مولفه سرمایه ضابطه مند(۲۳/۵) اهمیت بیشتری داشته است.متغیرهای،گروه سنی،گروه تحصیلی،پایگاه اقتصادی و اجتماعی(طبقه) با متغیرهای تحقیق رابطه معناداری داشته اند. نتایج همبستگی اسپیرمن(۵۸۸/۰) رابطه بین متغیرهای اصلی را متوسط، مثبت و معنادار نشان می دهد.نتایج بتای رگرسیون حاکی است که سرمایه فرهنگی(۵۳۵/۰)، سرمایه عینیت یافته(۳۳۶/۰)،سرمایه تجسم یافته(۲۳۱/۰)، سرمایه ضابطه مند(۲۰۱/۰) به ترتیب همراه با مقدار ضریب همبستگی(۵۸۹/۰) توانسته اند در مجموع در حدود ۳۳ درصد از تغییرات سبک زندگی سلامت محور متغیر مستقل به همراه ابعادش متغیر وابسته را تبیین کرده اند.

Keywords:

دبیران , سبک زندگی سلامت محور , سرمایه فرهنگی , ناحیه ۷ آموزش و پرورش , مشهد