تاثیر مواد پلیمری در تثبیت جاده های جنگلی و کاهش تخریب محیط زیست

به طور کلی مصالح روسازی عمدتا از بستر رودخانه ها یا معادن داخل جنگل برداشت می شود که باعث تخریب محیط زیست و تاثیر منفی بر زیستگاه آبزیان و جانوران و از دست رفتن رویشگاه ها می شود. امروزه استفاده از روش های جایگزین برای تثبیت و تامین مصالح مناسب و در عین حال کاهش هزینه اقتصادی و زیست محیطی، به عنوان مسئله ای مهم مطرح شده است. در این پژوهش ماده Road Packer Plus به عنوان تیمار برای بهبود خواص مکانیکی و فیزیکی خاک و به عنوان روشی جایگزین به منظور کاهش خسارات زیست محیطی، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایش های مختلف شامل حدود آتربرگ، تراکم وCBR روی نمونه خاک شاهد و نمونه خاک تیمار شده با درصد پیشنهاد شده سازنده ماده (۰۱۹/۰ %) صورت گرفت. نتایج آزمایش حدود آتربرگ نشان داد، افزودن این ماده به خاک باعث کاهش حد روانی، افزایش حد خمیری و در نهایت کاهش شاخص خمیری خاک می شود. نتایج آزمایش تراکم نشان داد افزودن ماده RPP به خاک باعث افزایش حداکثر دانسیته خشک خاک و ثابت ماندن میزان رطوبت بهینه خاک می شود و نتایج آزمایش CBR نیز نشان داد این ماده باعث افزایش ظرفیت باربری خاک می گردد. البته میزان بهبود در خاک منطقه کمتر از مقدار ادعا شده توسط شرکت سازنده می باشد و بنابراین تثبیت خاک مورد نظر با نرخ پیشنهادی ماده RPP تاثیر زیادی در بهبود خصوصیات خاک مورد نظر ندارد.

Keywords:

حدود آتربرگ , ظرفیت باربری , تراکم , حداکثر دانسیته خشک