اثر مدیریت آبیاری بر عملکرد و بهره وری آب در روش های مختلف کشت برنج

به منظور بررسی تاثیر مدیریت آبیاری بر عملکرد و بهره وری آب در روش های مختلف کشت برنج، آزمایشی به صورت کرت‎های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در منطقه لنجان اصفهان در سال ۱۳۹۸ به اجرا گذاشته شد. فاکتور اصلی، سه روش کاشت برنج شامل: متداول به عنوان شاهد (C۱)، خشکه‎کاری (C۲) و نشاءکاری با آبیاری تلفیقی (C۳) و فاکتور فرعی دو رقم برنج سازندگی و لاین امید بخش شماره ۲ بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ارقام مورد استفاده و هم‎چنین روش های مختلف آبیاری از نظر عملکرد دانه و مصرف آب تفاوت کاملا معنی داری (در سطح احتمال ۱%) داشتند. با این وجود اثر متقابل روش‎های کاشت و ارقام معنی دار (در سطح احتمال ۵%) نبود. روش کشت متداول با مصرف ۲۱۰۰۸/۳ مترمکعب آب در هکتار که ۷۰ درصد بیشتر از روش خشکه‎کاری و ۲۱ درصد بیشتر از روش نشاءکاری با آبیاری تلفیقی بود، بیشترین عملکرد دانه (۴۷۰۹/۷ کیلوگرم ‎در هکتار) را داشت. این میزان ۲۱ درصد بیشتر از تیمار (C۲) و ۳۷ درصد بیشتر از تیمار (C۳) بود. در تیمار (C۲) بهره‎وری فیزیکی آب ۰/۳۱۴ کیلوگرم بر مترمکعب بود که ۲۹ درصد بیشتر از تیمار (C۱) و ۱۱ درصد بیشتر از تیمار (C۳) بود. بر اساس نتایج این تحقیق در شرایط بدون محدودیت آب، روش کاشت متداول و در شرایط محدودیت آب روش خشکه‎کاری (C۲) با رقم برنج سازندگی در مناطق برنج‎کاری استان اصفهان توصیه می‎شود.

Keywords:

آبیاری قطره‎ای نواری , خشکه‎کاری , کشت غرقابی متداول