ارزیابی میزان تاب آوری شهری در بافت های فرسوده )نمونه موردی شهر طرقبه(

بطور کلی در این مقاله سعی بر این می باشد که برای رسیدن به یک نتیجه مورد قبول درخصوص تاب آوری در شهر طرقبه ابتدا به توصیف و شرایط و ویژگی های این شهر پرداخته و پس از آن با توجه به شاخص های بدست آمده و استانداردهای موجود به موضوع تاب آوری در این شهر بپردازیم، بگونه ای که شرایط و برنامه های ارجاع یافته قابلیت اعمال بصورت عملی را داشته باشند. در این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است به گونه ای که به توصیف اطلاعات و شاخص های تاثیرگذار بر تاب آوری شهری پرداخته شده و در انتها به تحلیل اطلاعات بدست آمده حاصله از پرسشنامه و روش تحقیق مذکور پرداخته خواهد شد. جامعه آماری این پژوهش نیز متشکل از ۳۸۳ نفر، شامل مردم عادی و کسبه شهر طرقبه می باشند. نتایج پژوهش نشان می دهد که از جمله مسائل و مشکلاتی که شهر طرقبه در خصوص تاب آوری شهری در ابعاد اجتماعی کالبدی و اقتصادی با آن مقابله می کند عبارت است از عدم توجه به استانداردهای بافت و کالبد، نبود زیرساخت های شهری مناسب در شهر طرقبه، عدم رعایت سلسله مراتب دسترسی مناسب، همچنین استفاده از مصالح قدیمی در ساخت بناها و نبود استاندارد حمل و نقلی مناسب در بسیاری از شریان ها و کوچه ها در شهر طرقبه که این عوامل باعث شده تا میزان تاب آوری در این شهر در سطح نسبتا پایینی قرار بگیرد.

Keywords:

تاب آوری , تاب آوری شهری , بافت فرسوده , طرقبه