ارزیابی اثرات اسناد توسعه محله در ارتقاء کیفیت سکونت محلات فرسوده و ناکارآمد شهری (نمونه موردی: محله دروی منطقه ۳ مشهد)

به طورکلی لزوم توجه به کیفیت سکونت در کنار مباحث پایداری محیطی و جوامع سالم باعث شد، از دهه ۱۹۷۰ تحقیقات مرتبط با کیفیت سکونت در پایش سیاست های عمومی برنامه ریزان و سیاست گذاران مورد توجه قرار گیرد. از طرفی نارسایی در محلات ناکارآمد و پیامدهای آن ضرورت مداخله در این بافت ها را به موضوعی محوری تبدیل نموده و سازمان های ذیربط را به ساماندهی و احیاء آن سوق داده است که در کشور ایران نیز رویکرد اخیر، بازآفرینی بافت های ناکارآمد از طریق تدوین اسناد توسعه محله می باشد. لذا هدف این پژوهش، ارزیابی اثرات اسناد توسعه محله در ارتقاء کیفیت سکونت محلات فرسوده و ناکارآمد شهری می باشد. نمونه موردی محله دروی منطقه ۳ مشهد بوده که سند توسعه آن با هدف ارتقاء کیفیت سکونت و احیاء هویت محلی به تصویب رسیده است. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی بوده و اطلاعات از تلفیق روش های میدانی و اسنادی گردآوری گردید. یافته ها از تکنیک تاپسیس و AHP و با نظرات ۳۰ نفر از متخصصان شهرسازی، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد، راهبردهای تخصیص اعتبارات و بودجه های ملی و استانی به طرح ها و برنامه های سند توسعه محله مطابق برنامه زمان بندی اجراء پروژه ها با امتیاز ۰.۷۳۹، ارتقاء و توسعه خدمات روبنایی و تقویت زیرساخت های محله منطبق بر سند توسعه محله با امتیاز ۰.۷۲۶ و ایجاد بسترهای قانونی و تشکیل ساختارهای نهادی به منظور اجراء پروژه ها و برنامه های سند توسعه محله با امتیاز ۰.۶۳۶ مهمترین راهبردهای ارتقاء کیفیت سکونت محله دروی از طریق اجراء اسناد توسعه محله می باشد.

Keywords:

کیفیت سکونت , بازآفرینی شهری , اسناد توسعه محله , محله دروی , مشهد