تاثیر تمرکز توجه و انتظارات افزوده شده بر روی یادگیری یک مهارت حرکتی پزشکی

مقدمه: اجرای بهینه مهارت های حرکتی در حوزه پزشکی برای ارائه دهندگان خدمات سلامت ضروری است. بنابراین، شناسایی و درک مولفه ها و شرایطی که می توانند بر اجرای بهینه مهارتهای حرکتی پزشکی موثر باشند، مفید خواهد بود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرکز توجه بیرونی و انتظارات افزوده­شده بر روی یادگیری یک مهارت حرکتی در حوزه پزشکی بود.روش کار: پژوهشجامعه پژوهش شامل ۸۰ دانشجوی پزشکی در مرحله پیش بالینی بودند که به­طور تصادفی به چهار گروه تمرکز توجه بیرونی، تمرکز توجه درونی، بازخورد مقایسه ای-اجتماعی، و کنترل تقسیم شدند. تکلیف حرکتی شامل بخیه­زدن عمودی بود. پس از پیش آزمون، همه شرکت­کنندگان پنج روز مهارت بخیه زدن را تمرین کردند، که در طی آن از گروه تمرکز توجه بیرونی خواسته شد که در حین اجرای مهارت بر روی سوزن و محل پارگی و از گروه تمرکز توجه درونی خواسته شد که برروی انگشتان و دست خود تمرکز کنند. گروه بازخورد مقایسه ای-اجتماعی در پایان هر روز تمرینی بازخورد مثبت دریافت کردند. آزمون یادداری یک هفته پس از مرحله اکتساب اجرا شد.یافته ها: نتایج نشان داد که گروه تمرکز توجه بیرونی و گروه بازخورد مقایسه ای-اجتماعی بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروه­ها در مرحله اکتساب و آزمون یادداری داشتندبعلاوه، بازخورد مقایسه ای-اجتماعی باعث بهبود سطح خودکارآمدی شد.نتیجه گیریی: یافته­های پژوهش حاضر از نظریه اپتیمال حمایت می­کند و نشان می­دهد که مولفه­های تمرکز توجه بیرونی و انتظارات افزوده­شده می­توانند در بهینه­سازی عملکرد و یادگیری مهارتهای حرکتی در حوزه پزشکی موثر باشند.

Keywords:

بخیه , نظریه اپتیمال , آموزش پزشکی , انگیزش , یادگیری حرکتی