ارزیابی فعالیت های ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه: در شرایط آزمایشگاهی

زمینه و هدف: گیاهان به دلیل داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی مختلف، به عنوان منابع ارزشمندی شناخته می شوند. گیاه باریجه یکی از گونه های مهم خانواده چتریان است و در مناطق شرق و غرب ایران پراکنده است. هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه می باشد. روش تحقیق: در این مطالعه آزمایشگاهی، میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی (به روش های قدرت احیاءکنندگی آهن و مهار رادیکال آزاد DPPH) تعیین شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره ها به روش انتشار دیسک، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندکی (MBC) بر روی برخی باکتری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد و برای مقایسه میانگین های از آزمون تعقیبی چند دامنه ای دانکن استفاده شد. یافته ها: بیشترین محتوای فنل کل و ترکیبات فلاونوئیدی مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان ۴۳/۲±۲۱/۵۳ میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک و ۷۸/۱±۴۲/۳۸ میلی گرم کوئرستین بر گرم وزن خشک بود. بالاترین درصد مهار رادیکال های آزاد DPPH و قدرت احیاءکنندگی آهن مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان ۵۶/۳±۴۳/۹۶ درصد و ۰۱۲/۰±۹۶۳/۱ میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. در فعالیت ضدمیکروبی با استفاده از روش انتشار دیسک و حداقل غلظت بازدارندگی باکتری باسیلوس سوبتیلیس، در هر سه عصاره بیشترین حساسیت را نسبت به دیگر باکتری ها از خود نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی صمغ گیاه باریجه دارای فعالیت ضدمیکروبی، پتانسیل آنتی اکسیدانی و محتوای فنلی و فلاونوئیدی بالاتری نسبت به عصاره های اتانولی و آبی بود.

ارزیابی فعالیت های ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه: در شرایط آزمایشگاهی Keywords:

Antimicrobial activity , Antioxidant activity , Ferula gummosa Boiss , Hydroalcoholic extract , Minimum inhibitory concentration , فعالیت ضدمیکروبی , ظرفیت آنتی اکسیدانی , باریجه , عصاره هیدروالکلی , حداقل غلظت بازدارندگی