بررسی روشهای پایدارسازی ترانشه های عمیق شهری

گودبرداریهای عمیق در مناطق شهری و در مواردی همچون سیستم های حمل و نقل عمومی، ایجاد سازههای عظیم و ...کاربرد وسیعی دارند . چنین گودبرداریهایی میتوانند با ایجاد تغییر شکل های نامطلوب در محیط پیرامونی، تاثیرات مخربی بر عملکرد سازه های اطراف داشته باشند . لذا ایجاد سیستم های مختلف حفاظت از گود، به منظور تامین تکیهگاه جانبی مناسب برای خاک اطراف گود و در نتیجه کنترل تغییر مکان دیواره آن و نشست سطح زمین مجاور امری اجتناب ناپذیر می باشد. سیستم های نگهبان برای حفاظت از گودبرداری های عمیق متنوع اند که از میان آن ها می توان به دیوارهای دیافراگمی، سپرها، شمع های درجا، میخ کوبی و اختلاط عمیق خاک اشاره کرد . در این مقاله مطالعات پژوهشگران و نتایج سایتهای اجرایی مختلف در زمینه عملکرد انواع سازه های نگهبان در گودبرداری های عمیق مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته و سعی شده است با تشریح عملکرد هر روش در حالات مختلف، راهنمایی برای مهندس طراح جهت انتخاب روش مناسب حفاظت از گود، بسته به مشخصات ژئوتکنیکی خاک، عمق گودبرداری، نوع و اهمیت سازههای مجاور محدوده گودبرداری و ملاحظات اقتصادی و زمانی ارائه گردد . در زمینه مقادیر تغییر شکل دیوار و نشست دیوارهای دیافراگمی با صلبیت بالای خود عملکردبهتری داشته وازنظرزمانی واقتصادی روش اختلاط عمیق خاک به عنوان یک روش مناسب تلقی می شود.

Keywords:

ترانشه های عمیق , نشست , تغییر شکل جانبی , پایدارسازی ترانشه , ملاحظات اقتصادی