رابطه ایده پردازی با آینده پژوهی د رفرایند تدریس

علم آینده پژوهی شاخه ای از علوم اجتماعی است. دانشی که موازی با تاریخ پیشرفت می کند. آینده پژوهی با گذر زمان و پیوستن وقایع به تاریخ، روز به روز رشد و در حقیقت به موازت زمان حرکت می کند.دانشمندان فعال در این رشته، می خواهند بدانند که انسان در آینده با چه چیزی روبرو خواهدشد. چه چیز در طول تاریخ همیشه ثابت می ماند و چه چیزهایی دست خوش تغییر و تحول می شود. آن ها برای تعیین احتمال وقوع اتفاقات و رویدادهای مختلف، روندهای تاریخی و تغییراتی که در گذشته و حال رخ داده است را مطالعه می کنند.در حقیقت آینده پژوهی، نوعی پیش بینی آینده است. دانشی که می توان از آن برای برنامه ریزی های بزرگ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی استفاده کرد.آینده پژوهی اگر در راه درست به کار برود، می تواند باعث پیشرفت کسب وکارها و روند رشد بشر شود. یافته های تحقیق نشان می دهد پانزده روش ایده یابی از تکنیک های موثر در ایده پردازی وآینده نگری در فرایند تدریس محسوب می شوند:۱. تکنیک اسکمپر۲. طوفان فکری۳. لیست سازی۴. نقشه ذهنی۵. تصویرسازی و محرک های تصویری۶. استوری بورد ۷. نقش بازی۸. تحلیل ریخت شناسی۹. پیوندهای اجباری۱۰. رویاپردازی۱۱. افکارنویسی۱۲. تفکر معکوس۱۳. زیر سئوال بردن مفروضات۱۴. معاشرت اجتماعی۱۵. تشریک مساعی. یکی از وظایف مدارس توانمندسازی فراگیران در عرصه های مختلف از جمله شناخت آینده یا آینده پژوهی است. رشد توانایی آینده پژوهی فراگیران می تواند از طریق آموزش در طی سال های تحصیل بهبود یابد؛ بنابراین می توان ادعا نمود که یکی از متغیرهای مهم که می تواند بر رشد توانایی آینده پژوهی فراگیران تاثیرگذار باشد، کیفیت روش های تدریس و یادگیری آنان است.