بررسی تطبیقی آثار قرارداد بهره برداری از حق اختراع در حقوق ایران، فرانسه و آمریکا

صاحب حق اختراع می تواند در صورت تمایل حق بهره برداری از اختراع خود را به دیگری واگذار کند، یعنی مالکیت اختراع ثبت شده به طور دائمی به دیگری واگذار نمی گردد بلکه به جای انتقال مالکیت، اجازه استفاده یا بهره برداری از اختراع ثبت شده کلا یا جزئا به دیگری داده می شود. بررسی ماهیت، شرایط و آثار قرارداد اجازه بهره برداری از حق اختراع از حیث تعیین حقوق و تکالیف طرفین، زمان انتقال حق بهره برداری، محدوده و همچنین تعیین مورد معامله ضروری است از این رو در این پژوهش برآنیم ضمن مروری بر ماهیت قرارداد انتقال حق بهره برداری از حق اختراع، آثار و شرایط انعقاد آن را در نظام حقوقی ایران، فرانسه و آمریکا بررسی کنیم؛ از اینرو پرسش اصلی این پژوهش این است: ماهیت حقوقی قرارداد اجازه بهره برداری مطابق حقوق ایران، فرانسه و آمریکا چیست؟ و مطابق حقوق ایران، فرانسه و آمریکا متعلق تراضی طرفین در قرارداد اجازه بهره برداری از حق اختراع چیست؟ در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد تطبیقی انجام گرفته است، این نتایج بدست آمده است: قرارداد اجازه بهره برداری در حقوق ایران تابع هیچ یک از عقود معین مصرح در قانون مدنی نمی باشد، بلکه عقدی معین و تابع ماده ۱۰ قانون مدنی محسوب می شود، در حقوق آمریکا نیز قراردادی آزاد و مستقل تلقی می شود، در حالی که در حقوق فرانسه آن را عقد اجاره و تابع شرایط و آثار آن می دانند. متعلق تراضی طرفین در قرارداد اجازه بهره برداری از حق اختراع، مطابق حقوق ایران و آمریکا اعطاء اجازه بهره برداری در محدوده اراده طرفین است و در حقوق فرانسه اذن انتفاع از منافع مالی و غیرمالی حق اختراع است.