بررسی رابطه مولفه های سرمایه فکری (انسانی- ساختاری- رابطه ای) با گرایش به نوآوری سازمانی (نمونه مورد مطالعه: بانک سپه)

در نوع جدید اقتصاد که تحت عنوان اقتصاد دانش محور در حال شکل گیری می باشد مزیت رقابتی از دارایی های فیزیکی و مالی به سمت دارایی های نامشهود مانند دانش و سرمایه فکری تغییر کرده است. با توجه به محیط رقابتی امروز، بانکها برای باقی ماندن و بقا نیازمند نوآوری و ارائه خدمات نوین می باشند و این امر مستلزم شناسایی مولفه های سرمایه فکری به عنوان موتور مولد نوآوری است. در این تحقیق سعی شده است با شناسایی مولفه های سرمایه فکری رابطه میان این مولفه ها با گرایش به نوآوری در بانک سپه بررسی گردد. جامعه آماری مورد مطالعه پرسنل شاغل در مدیریت منطقه سه تهران بانک سپه می باشد و از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شده و برای گردآوری داده ها از منابع کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده گردیده است. تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام پذیرفته است و نتایج حاصل از آزمون همبستگی وجود رابطه مثبت و معنادار میان مولفه های سرمایه فکری و گرایش به نوآوری سازمانی در بانک سپه را نشان می دهد. علاوه بر این براساس نتایج آزمون رگرسیون از میان مولفه های سرمایه فکری ، مولفه سرمایه انسانی (P <۰.۰۱؛ β=۰.۴۷۳) بیشترین سهم در گرایش به نوآوری در بانک سپه را دارا می باشد.

Keywords:

سرمایه فکری , سرمایه انسانی , سرمایه ساختاری , سرمایه رابطه ای , نوآوری سازمانی