تاثیر مدیریت کیفیت نرم بر بهره وری نیروی انسانی با میانجی گری دوسوتوانی کارکنان

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 119

This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SQM-13-3_004

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1402

Abstract:

نیروی انسانی از اصلیترین سرمایه های هر سازمان میباشد. منابع انسانی سازمان را در راستای نیل به اهداف پیش برده و به آن معنا می بخشد. از این رو بهره وری نیروی انسانی دارای اهمیت زیادی است. مدیریت کیفیت نرم توانایی فراهم نمودن محیطی مناسب از طریق افزایش تعهد و مشارکت کارکنان، اشتراک دانش، و توانمندسازی آن ها را دارد و به طور کلی، جنبه های انسانی سازمان را بهبود می بخشد. از طرف دیگر، موفقیت و بقای سازمانی در گرو استفاده از قابلیت دوسوتوانی است تا مزیت رقابتی برای سازمان ایجاد کند. سازمان ها باید به اندازه کافی انعطاف-پذیر باشند تا بتوانند تهدیدات غیرقابل پیش بینی و فرصت های موجود در آینده نامطمئن را به کمک دوسوتوانی کارکنان مدیریت کنند. لذا پژوهش حاضر در جستجوی تاثیر مدیریت کیفیت نرم بر بهره وری نیروی انسانی با میانجیگری دوسوتوانی کارکنان میباشد. نوع پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه شرکت های تولیدی کوچک و متوسط شهرک صنعتی اردبیل (۱) میباشند که با بهره گیری از فرمول کوکران ۵۶ شرکت به عنوان نمونه نهایی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه و شامل ۳۱ گویه در راستای سنجش متغیرها میباشد. در این راستا از پرسشنامه های استاندارد مدیریت کیفیت نرم زنگ و همکاران (۲۰۱۶)، بهره وری نیروی انسانی پارکر (۲۰۰۰) و دوسوتوانی کارکنان مام و همکاران (۲۰۰۹) استفاده گردید. به منظور آزمون فرضیه ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدیریت کیفیت نرم بر بهره وری نیروی انسانی و دوسوتوانی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. دوسوتوانی کارکنان بر بهره وری نیروی انسانی تاثیر مثبت و معناداری دارد. هم چنین نقش میانجی دوسوتوانی کارکنان در تاثیر مدیریت کیفیت نرم بر بهره وری نیروی انسانی مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

بهره وری نیروی انسانی , مدیریت کیفیت نرم , دوسوتوانی کارکنان

Authors

میربهزاد اطهر

دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان

مصطفی ابراهیم پور

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان

محمدرحیم رمضانیان

دانشیار گروه مدیریت دانشگاه گیلان