بررسی انتقادی رهیافت عقل گرایانه فخر رازی در خداشناسی

راه های نیل به خداشناسی به چهار رهیافت کلی عقل گرایی، نقل گرایی، تجربه گرایی و شهودگرایی قابل تقسیم است. فخر رازی از متفکران اشعری است که به رهیافت عقل گرایی در خداشناسی اعتقاد دارد و تنها راه معرفت الله را استدلال و برهان می داند. بر همین اساس وی معتقد است شناختی که برای ما نسبت به خداوند متعال حاصل می شود معرفتی کلی و نامتعین است. رهیافت عقل گرایانه فخررازی از سه جهت قابل نقد است. مهم ترین اشکالی که بر چنین رهیافتی وارد است حصر روش شناختی و نادیده گرفتن علم حضوری و رهیافت شهودی به عنوان با ارزش ترین مسیر برای نیل به معرفت الله است. امتناع از پذیرش سرشت مشترک انسان ها و به تبع آن نفی خداشناسی فطری مشکل دیگر رهیافت عقل گرایانه فخر رازی است. پذیرش امکان رویت خداوند توسط انسان و ارائه ادله متعدد قرآنی برای اثبات آن از سوی فخر رازی که در واقع موجب معرفتی شخصی می گردد از چالش های مهم پیش روی وی است که موجب تعارض درونی مواضع خداشناسانه اوست.

Keywords:

خداشناسی , رهیافت عقل گرایانه , فخر رازی , فطرت , رویت خداوند