رابطه بین باورهای دینی با رشد اخلاقی و خلاقیت دردانش آموزان دختر و پسر پایه نهم مدارس دولتی شهر ساری ناحیه ۲

هدف این پژوهش، رابطه بین باورهای دینی با رشداخلاقی و خلاقیت در دانش آموزان دخترو پسر مدارس دولتی شهر ساری ناحیه ۲ بوده است.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را، کلیه دانش آموزان دخترو پسر مدارس متوسطه اول ناحیه ۲ شهر ساری که مجموعا۵۰۰ نفر می باشند، تشکیل می دهند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۱۷نفر به روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ایی برحسب جنسیت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ۲۶ سوالی باورهای دینی گلاک و استارک ، پرسشنامه ۱۸ سوالی رشد اخلاقی لطف آبادی، پرسشنامه ۶۰سوالی خلاقیت عابدی می باشد روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید چند تن از متخصصان و صاحب نظران رسید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب۸۳/۰-۸۰/۰-۷۷/۰ بدست آمده که از لحاظ آماری معنادار و مورد تایید می باشد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها استنباطی از آزمون های پیرسون و رگرسیون استفاده شده است و نتایج این تحقیق نشان داد که بین باورهای دینی و رشد اخلاقی دانش آموزان رابطه وجود دارد ، بین باورهای دینی و خلاقیت دانش آموزان رابطه وجود دارد و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن است که سهم هر یک از مولفه های باورهای دینی در پیش بینی رشد اخلاقی و خلاقیت دانش آموزان متفاوت است .به عبارتی از بین مولفه های باورهای دینی،بعد عاطفی بیشترین وبعد مناسکی کمترین سهم در پیش بینی رشد اخلاقی داراست و همچنین می توان گفت بعد عاطفی بیشترین وبعد مناسکی کمترین رابطه را با خلاقیت دانش آموزان دارد.

Keywords:

باورهای دینی , رشداخلاقی , خلاقیت