تاثیر مقایسه ای درمان شناختی رفتاری و مبتنی بر تنظیم هیجان بر سلامت عمومی، کاهش پرخاشگری و استرس شغلی پرستاران

سابقه و هدف: شغل یکی از عوامل اثرگذار بر سلامت روانی افراد است. شغل پرستاری به علت داشتن تنش در ماهیت خود، منبع فشار روانی است. با وجود اینکه هدف مشترک همه رویکردهای روان درمانی، ارتقای سلامت روانی است، مطالعات نشان داده اند بین این رویکردها در میزان اثربخشی تفاوت وجود دارد؛ بنابرین، انتخاب بهترین درمان روان شناختی به منظور ارتقای سلامت روانی پرستاران همواره مهم و مورد توجه بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه آزمایشی، ۴۵ پرستار شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) سنقر در نیمه اول سال ۱۳۹۹ به شیوه غیراحتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند. گروه اول یک دوره درمان شناختی رفتاری را در ۱۲ جلسه ۱/۵ ساعته (هر هفته دو جلسه) و گروه دوم درمان مبتنی بر تنظیم هیجان را در ۱۲ جلسه ۱/۵ ساعته (هر هفته دو جلسه) دریافت کردند. گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر متغیرهای وابسته پرخاشگری (۰/۰۴p=)، استرس شغلی (۰/۰۳p=) و سلامت عمومی (۰/۰۱p=) معنی دار است. مقایسه دو به دوی گروه ها در متغیرهای وابسته نشان می دهد در متغیر پرخاشگری، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان موثرتر است (۰/۰۱p=) و در متغیر استرس شغلی، درمان شناختی رفتاری تاثیر بیشتری دارد (۰/۰۴p=). درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان در سلامت عمومی پرستاران تاثیر یکسانی دارند (۰/۰۸p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود مسئولان حوزه بهداشت و درمان به سلامت روانی پرستاران توجه بیشتری نشان دهند و با لحاظ کردن هر دو درمان، زمینه افزایش شناخت و ارتقای هیجان را در پرستاران فراهم کنند.

Keywords:

Aggression , Cognitive-Behavioral Therapy , Emotion Regulation Therapy , General Health , Job Stress , استرس شغلی , پرخاشگری , درمان شناختی رفتاری , درمان مبتنی بر تنظیم هیجان , سلامت عمومی