بررسی وضعیت رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی و ارتباط آن با خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در زنان سرپرست خانوار حاشیه شهر ارومیه

مقدمه: رفتارهای ارتقادهنده سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین کننده سلامت است. یکی از مهم ترین موقعیت هایی که رفتارهای ارتقادهنده سلامت اهمیت ویژه ای می یابند، زنان سرپرست خانوار حاشیه نشین هستند؛ بنابراین این پژوهش به منظور تعیین میانگین نمرات رفتارهای ارتقادهنده سلامت، ابعاد شش گانه آن و ارتباط آن با خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و عوامل جمعیت شناختی در زنان سرپرست خانوار حاشیه نشین شهر ارومیه در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که جامعه آماری آن تمام زنان سرپرست خانوار حاشیه نشین شهر ارومیه هستند که از میان آنها ۳۸۴ نفر  به عنوان نمونه انتخاب شدند و داده های این مطالعه به کمک پرسش نامه های جمعیت شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه رفتارهای ارتقادهنده سلامت والکر جمع آوری شده است. در ارائه ویژگی های توصیفی از آمارهای توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و در ارائه ویژگی های تحلیلی از آزمون هم بستگی پیرسون و کندال با سطح معنی داری ۵ درصد استفاده شد.  یافته ها: میانگین کل رفتارهای ارتقادهنده سلامت ۲۰/۴۵±۱۱۱/۶۲ بود. بین خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده ارتباط مثبت معنی دار  مشاهده شد (۰/۰۰۱>P). همچنین، بین مشخصات جمعیت شناختی تاهل و تحصیلات با رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، ارتباط مثبت معنی داری مشاهده شد (۰/۰۰۱>P)، اما بین شغل و سن با رفتارهای ارتقادهنده سلامت، ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، مسئولان و مراقبان سلامت می توانند با طرح ریزی برنامه هایی در جهت ارتقای سطح خودکارآمدی، زمینه تغییر رفتار را در زنان سرپرست خانوار حاشیه نشین فراهم کنند. همچنین سازمان های دولتی و خانواده ها نیز با حمایت های عاطفی لازم برای این زنان، زمینه افزایش حمایت اجتماعی و به دنبال آن تغییر رفتار را برای زنان سرپرست خانوار حاشیه نشین فراهم کنند.

Keywords:

Health promoting behaviors , Female-headed households , Suburbanization , Self-efficacy , Social support , رفتارهای ارتقادهنده سلامت , زنان سرپرست خانوار , حاشیه نشینی , خودکارآمدی , حمایت اجتماعی